اثربخشي درمان شناختي مبتني بر خودگويي در كاهش اضطراب امتحان دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاداسلامي بيرجند در سال 1397

زمينه و هدف: اضطراب امتحان يك پديده شايع در ميان دانشجويان و از جمله مشكلات نظام آموزشي محسوب مي شود. لذا هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي درمان شناختي مبتني بر خودگويي در كاهش اضطراب امتحان دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند بود. مواد و روش ها: اين پژوهش به روش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر، همه دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند بودند كه در سال 1397 در اين دانشكده به تحصيل اشتغال داشتند. در اين پژوهش دانشجويان به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب و از بين آن ها تعداد 30 نفر كه در سياهه اضطراب امتحان (TAT) بالاترين نمره را آوردند به عنوان نمونه انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش در 10 جلسه 1 ساعتي برنامه آموزشي مديريت خودگويي را دريافت كردند و گروه كنترل درمان خاصي را دريافت نكردند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين اضطراب امتحان در گروه آزمايش و گروه كنترل پس از مداخله آزمايشي (آموزش راهبردهاي خودگويي) در سطح معناداري (P≤0/05) تفاوت معناداري وجود داشت )ميانگين و انحراف معيار نمره اضطراب امتحان در دو گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 6/78±53/03 و 10/25±46/96 بود). نتيجه گيري: بنابراين مي توان گفت درمان شناختي مبتني بر خودگويي در كاهش اضطراب امتحان دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند مؤثر است و مي تواند به عنوان يك روش درماني مورد توجه قرار گيرد.