تعيين ميزان آلودگي و عوامل خطر مرتبط با آلوئولار و سيستيك اكينوكوكوزيس انساني به روش اليزا و سونوگرافي پرتابل در جلگه مغان، استان اردبيل، شمال غرب ايران

زمينه و هدف: آلوئولار و سيستيك اكينوكوكوزيس به ترتيب ناشي از مراحل لاروي كرم‫هاي نواري اكينوكوكوس مولتي لوكولاريس و اكينوكوكوس گرانولوزوس مي باشد. اين مطالعه براي تعيين ميزان گسترش بيماري AE و CE انساني در ميان عشاير و دامداران و كشاورزان جلگه مغان صورت گرفته است. شيوع عفونت (CE و AE) به طور معني داري با سن افزايش مي يابد. روش كار: در اين مطالعه از روش ELISA و براي بار اول جهت غربالگري از HCFAg (آنتي ژن خام مايع كيست هيداتيك) استفاده شد و با آنتي ژن‫هاي اختصاصي AgB، آنتي ژن 5 و +2 Em به ترتيب شيوع سيستيك اكينوكوكوزيس و آلوئولار اكينوكوكوزيس بررسي شد. 2003 نمونه سرم به طور تصادفي از جمعيت نرمال از شش منطقه مختلف جلگه مغان جمع آوري شد. در مرحله اول آزمايش براي غربالگري سرم ها با استفاده از پروتئين ايمني مرتبط با آنزيم و HCFAg مورد آزمايش قرار گرفت. پس از آن، سرولوژي تمام سرم ها با استفاده از آزمون ELISA و آنتي ژن‫هاي اختصاصي براي آلوئولار و سيستيك اكينوكوكوزيس مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: از 2003 نمونه سرم 24 مورد از سرم ها 1/19% AE مثبت شد. آلودگي در مردان بيشتر از زنان (2/1% در مقابل 0/6%) بود. گروه سني 195 ساله كمترين ميزان آلودگي و 5940 بالاترين ميزان آلودگي را نشان دادند (2%). در مورد سيستيك اكينوكوكوزيس با آنتي ژن اختصاصي 5 Ag تعداد 164 نمونه سرمي، مثبت شدند يعني ميزان آلودگي 7/6% و با آنتي ژن اختصاصي AgB تعداد 156نمونه سرمي مثبت شدند. نتيجه گيري: داده هاي موجود نشان مي دهد كه بيشترين ميزان عفونت در منطقه بران و عيوضلو (پلنگلو) دشت مغان و پايين ترين ميزان عفونت انساني در منطقه پارس آباد (نادركندي و آغ قباق) مي باشد. در مناطق با آلودگي بيشتر، عامل خطر مرتبط با بيماري CE و AE نوع آب مصرفي و روش استفاده از سبزيجات خوراكي و وحشي و شغل و داشتن و يا نداشتن آگاهي در مورد بيماري‫هاي هيداتيد مي باشد. آلودگي سگ هاي جلگه مغان، يكي از اصلي ترين شاخص‫ها و عوامل خطرهاي بالقوه براي آلودگي انسان مي باشد.