الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي و تعيين ژن‌هاي مقاومت به ونكومايسين در ايزوله‌هاي انتروكوك جداشده از نمونه‌هاي محيطي جنوب استان فارس

زمينه و هدف: انتروكوك ها فلور غالب مدفوع مي باشند كه مستقيماً و يا از طريق فاضلاب ها به محيط وارد مي شوند. اين باكتري ها به دليل توانايي كسب ژن هاي مقاومت و انتقال آن به ساير باكتري ها به ويژه استافيلوكوكوس اورئوس، نقش مهمي را در ايجاد عفونت هاي بيمارستاني ايفا مي نمايند. اين پژوهش با هدف ارزيابي شيوع انتروكوك هاي مقاوم به ونكومايسين و شناسايي ژن هاي vanA، vanB، vanC1/C2 در ايزوله هاي VRE جدا شده از نمونه هاي محيطي جنوب استان فارس انجام شد. روش كار: اين پژوهش به صورت مقطعي توصيفي بر روي 155 جدايه انتروكوك جمع آوري شده از نمونه هاي محيطي (فاضلاب بيمارستاني و آب هاي سطحي) مناطق مختلف لارستان و جهرم انجام شد. جداسازي انتروكوك ها با روش فيلتراسيون غشايي، كشت در محيط اختصاصي KF و آزمون هاي بيوشيميايي انجام گرفت. حساسيت نسبت به آنتي بيوتيك هاي متداول و ونكومايسين مطابق با استاندارد CLSI با استفاده از روش انتشار ديسك و محاسبه حداقل غلظت بازدارنده رشد با روش Macro Brothdilution انجام شد. سپس وجود ژن هايvanA ،vanB ، vanC1/C2در ايزوله هاي VRE با روش PCR چندگانه ارزيابي گرديد. يافته ها: از مجموع ايزوله هاي انتروكوك، 41 (45/26%) انتروكوكوس فكاليس، 6 (3/87%) انتروكوكوس فيسيوم و 108 (69/68%) غيرفكاليس/ غيرفيسيوم تعلق داشتند. در مجموع 46 مورد (29/67%) از جدايه هاي انتروكوك نسبت به ونكومايسين مقاومت داشتند. از اين تعداد 4 ايزوله MIC≥128 را نشان دادند. در 4 ايزوله (8/70%) مقاومت به تمامي گروههاي آنتي بيوتيك مورد بررسي مشاهده شد. 2 ايزوله (50%) ژن vanA و 2 ايزوله (50%) ژن vanB را داشتند، اما در هيچكدام ژن vanC1/C2 شناسايي نشد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه ايزوله هاي VREدر منطقه مورد پژوهش شيوع گسترده اي دارند، از اين رو ضرورت توجه به مصرف محتاطانه ونكومايسين و اقدامات كنترلي به منظور ممانعت از انتشار محيطي ايزوله هاي VRE وجود دارد.