ويژگي‬هاي باليني و اپيدميولوژيك بيماران مبتلا به HIV در شهر اردبيل در طي سال‬هاي 1383-93

زمينه و هدف: ويروس نقص ايمني انساني (HIV) انتشار جهاني دارد و بطور عمده از راه تماس جنسي، از مادر به فرزند و اعتياد تزريقي انتقال پيدا ميكند. بيماري از يك وضعيت بدون علامت تا نقص ايمني پيشرفته با عوارض عفونتهاي فرصت طلبانه متغير ميباشد. بيماران ممكن است در مراحل مختلف بيماري تشخيص داده شوند. در اين مطالعه ويژگيهاي باليني و اپيدميولوژيك بيماران مبتلا به HIV و پيامدهاي آن در طي 10 سال (93-1383) در شهر اردبيل مورد بررسي قرار گرفت. روش كار: مطالعه حاضر توصيفي و به صورت مجموعه موردي بود. بيماران تشخيص داده شده HIV كه در مركز مشاوره بيماريهاي رفتاري اردبيل (شامل بيماران زنده و فوت شده) در طي سال هاي 93-1383 پرونده داشتند، وارد مطالعه گرديدند. چك ليست تهيه شده براي هر بيمار شامل اطلاعات دموگرافيك، راه هاي ابتلا به بيماري، زمان تشخيص، مشكلات باليني و درماني در طي اين مدت و... بود. در بيماران فوت شده، علت مرگ و همچنين فاصله زماني تشخيص تا مرگ مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: در اين مطالعه 60 بيمار مبتلا به HIV مورد بررسي قرار گرفت، 76/7 درصد بيماران مرد و ميانگين سني آنها 42/96 سال بود. 48/2 درصد بيماران اعتياد تزريقي داشتند. در 39/7 درصد موارد بيماران از راه تزريق وريدي و در 33/3 درصد از راه تماس جنسي ابتلا يافته بودند. ميانگين شمارش سلولهاي لنفوسيت هايT +CD4 در بيماران 252 سلول در ميلي ليتر بود. شايع ترين علايم اوليه در بيماران بترتيب تب (63/33%)، آفت دهاني (35%) و اسهال (28/33 %) بودند. سل با 7 مورد (50 %) شايعترين عفونت فرصت طلب بود. در 6 بيمار (10%) بيماري همزمان هپاتيت B و يا C وجود داشت. 28 بيمار (46/6%) در زمان مطالعه فوت كرده بودند. فاصله زماني متوسط تشخيص بيماري تا فوت 39/65±44/84 ماه مشخص گرديد و نارسايي قلبي تنفسي شايعترين علت قابل تشخيص مرگ در ميان بيماران بود. نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد بيشتر بيماران ميانسال بوده و اعتياد تزريقي به عنوان شايعترين عامل خطر ابتلا به ويروس HIV است. تزريقات داخل وريدي شايع ترين راه انتقال آن ميباشد. هپاتيت C و سل بترتيب مهمترين بيماريهاي همراه بودند. افزايش سطح آگاهي جامعه در مورد بيماري، تشخيص زودهنگام و مراقبت مناسب در طول بيماري، اقدامات اساسي براي مقابله با اين مشكل جهاني است.