نقش اقوام در انسجام و تحكيم قدرت ملي

يكي از ويژگي‌هاي كشورهايي كه تنوع قومي و مذهبي دارند، طراحي و اجراي مدل و سياست قومي است. هدف اين پژوهش مطالعۀ تطبيقي الگوهاي اجرا شدۀ سياست قومي در كشورهاي مورد مطالعه است تا به كمك آن بتوان، با شناخت شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي اين مدل‌ها، به ارائۀ الگويي مناسب براي جمهوري اسلامي ايران اقدام كرد. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي – تحليلي با روش مطالعات تطبيقي است. بر اساس يافته‌هاي پژوهش مدل‌ها و سياست‌هاي قومي در هر كشوري متناسب با ويژگي‌هاي جغرافيايي، انساني، نظام حاكم بر مديريت سرزميني و ... متفاوت است؛ به‌نحوي‌كه نمي‌توان سياست مختص به كشوري را بدون توجه به شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي بومي آن سرزمين اجرايي كرد. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه الگو‌هاي سياست قومي در جمهوري اسلامي ايران نمي‌تواند الگويي خاص از مدل‌هاي كشورهاي ديگر باشد، بلكه بر پايۀ سياست‌هاي چندگانۀ ياد‌شده الگوي بومي در زمينۀ سياست قومي، مطابق با سياست‌هاي مطالعه شده، الگويي است كه بايد به انسجام ملي و هم‌گرايي اقوام و نهايتا تحكيم قدرت ملي متمركز باشد. الگويي كه افزون بر انسجام ملي مانع از حذف هويت خرده‌فرهنگ‌ها باشد.