بررسي ميزان توانمندي حرفه اي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دندان پزشكي با روش خود ارزيابي

مقدمه:مطالعه ي حاضر با هدف تعيين ميزان توانمندي حرفه اي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان سال آخر دانشكده هاي دندان پزشكي تيپ 1، 2 و 3 كشور به روش خودارزيابي انجام شده است.. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي، تعداد 131 نفر از دانشجويان سال آخر دندان پزشكي سه تيپ دانشگاه علوم پزشكي در سال 1396 مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار مورد بررسي، چك ليست 135 آيتمي، شامل سه بخش اطلاعات فردياجتماعي، توانمندي حرفه اي دانشجويان بر اساس آخرين برنامه آموزشي دوره دندانپزشكي عمومي در بخش هاي باليني و تعيين عوامل موثر بر توانمندي حرفه اي دانشجويان بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آمار توصيفي و تحليلي، ضريب اسپيرمن، كاي اسكور، من ويتني و تي تست مستقل در سطح معني داري 0.05 استفاده گرديد. يافته ها:در مقايسه بخش هاي مشابه در دانشكده هاي تيپ هاي 1، 2 و 3 تفاوت ها در بخش هاي پروتز، اندو و ارتودنسي از نظر آماري معني دار بود(0.05 P) در كل مهارت دانشجويان بخش سلامت دهان، بيشترين وارتودنسي كمترين ميزان بود. سن و ميزان معدل تاثيري در مهارت دانشجويان نداشت. با توجه به ضرايب رگرسيوني در سه بخش پريودنتولوژي، اندودانتيكس و بيماري هاي دهان و فك و صورت، بين محل دانشكده و توانمندي دانشجويان ارتباط معني دار بود. (0.05 P) نتيجه گيري:با توجه به ميانگين امتياز ها كه نزديك به متوسط بود، بازنگري در شيوه هاي آموزشي مطابق با كوريكولوم آموزشي در بخش هاي باليني ضروري به نظر مي رسد.