مقايسه اثربخشي زوج‌درماني گاتمن و واقعيت درماني بر طلاق عاطفي، الگوهاي ارتباطي و تحمل پريشاني در زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره منطقه3 شهر تهران

Comparison of the effectiveness of Gottman's Couple Therapy and Reality Therapy on Emotional Divorce, Communication Patterns and Distress Tolerance in women referring to counseling centers in District 3 of Tehran

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي زوج ‌درماني گاتمن و واقعيت درماني بر طلاق عاطفي، الگوهاي ارتباطي و تحمل پريشاني در زنان مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره منطقه سه تهران صورت گرفته است. روش كار: اين پژوهش شبه آزمايشي و به‌صورت پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل انجام شد. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره منطقه سه تهران در سال 1397 تشكيل مي‌دادند كه تعداد 72 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعيين گرديد. ازاين‌بين 24 نفر در گروه آزمايش اول(زوج‌درماني گاتمن)، 24 نفر در گروه آزمايش دوم(واقعيت درماني) و 24 نفر در گروه كنترل با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در گروه‌ها گمارش شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل طلاق عاطفي، الگوهاي ارتباطي و تحمل پريشاني بود. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون كوواريانس چندمتغيري استفاده شد. نتايج: نتايج اين تحقيق نشان داد بين گروه‌هاي زوج‌درماني گاتمن و واقعيت درماني بر طلاق عاطفي، الگوهاي ارتباطي و تحمل پريشاني در زنان مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره منطقه سه تهران تفاوت معني‌داري وجود ندارد ولي هر دو درمان به‌تنهايي بر طلاق عاطفي، الگوهاي ارتباطي و تحمل پريشاني در زنان مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره منطقه سه تهران مؤثر بودند. نتيجه گيري: بنابراين بر اساس نتايج به دست آمده، مي‌توان نتيجه گرفت زوج‌درماني گاتمن و واقعيت درماني بر طلاق عاطفي، الگوهاي ارتباطي و تحمل پريشاني در زنان مؤثر است.

Introduction: The purpose of this study was to compare the effectiveness of Gottman's Couple Therapy and Reality Therapy on emotional divorce, communication patterns and distress tolerance in women referred to counseling centers in Tehran's Third District. Methods: This quasi-experimental study was carried out as a pre-test-posttest with control group. The statistical population of the study consisted of all women referring to counseling centers in District 3 of Tehran in 1397, of which 72 were selected as sample size. Twenty-two people in the first experimental group (Gottman's Couple Therapy), 24 in the second experimental group (Reality Therapy) and 24 in the control group were selected by random sampling method and randomly assigned to the groups. Data collection tools included emotional divorce, communication patterns and distress tolerance. Multivariate covariance test was used to analyze the data. Results: The results of this study showed that there is not a significant difference between Gottman's Couple Therapy and Reality Therapy on emotional divorce, communication patterns and distress tolerance in women referring to counseling centers in Tehran. However, both treatments alone have no effect on emotional divorce, communication patterns and tolerance Distress in women referring to counseling centers in Tehran's District 3 was effective. Conclusion: According to the findings, it can be concluded that Gutman's paternity therapy and the reality of therapy are effective on emotional divorce, communication patterns and distress tolerance in women.