بررسي اپيدميولوژيك تروماهاي دنداني دربيماران مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي تهران در سالهاي(1397-1390)

زمينه و هدف:آشنايي با مسايل اپيدميولوژيك مي تواند اهميت پيشگيري، تشخيص و طرح درمان را خاطر نشان سازد. هدف اين پژوهش، بررسي فراواني آسيب هاي دنداني، نوع آسيب، نوع درمان هاي انجام شده و زمان مراجعه براساس پرونده هاي بيماران مراجعه كننده بهدانشكده دندانپزشكي تهران در سالهاي1397-1390 بود. مواد و روشها:در اين مطالعه گذشته نگر توصيفي، تمام پرونده هاي بيماراني كه به واسطه ضربه به دندان ها به دانشكده دندانپزشكي تهران درسال هاي 1397-1390، مراجعه كرده بودند، توسط دستياران دندانپزشكي كودكان مورد بررسي قرار گرفت.متغيرهاي مورد بررسي شامل سن، جنس، نوع دندان صدمه ديده، علت صدمه، نوع صدمه و فاصله بين وقوع ضربه و زمان مراجعه و نوع درمان انجام شده بودند. اطلاعات توصيفي در قالب فراواني و درصد محاسبه شد و در نرم افزار آماري SPSS نسخه ي 22جهت مقايسه انواع صدمات دنداني بر اساس اطلاعات دموگرافيك استفاده شد . يافتهها:در بين 165بيمار آسيب ديده 63.03 درصد پسر و 43.03 درصد مراجعه كنندگان بين سنين 8 و 9 سالگي قرار داشتند. شيوع تروما در فك بالا و فك پايين به ترتيب 90.02 درصد و 9.96 درصد بود. بيشترين فراواني آسيب مربوط به دندان ثناياي مياني فك بالا (72.09درصد) گزارش شد. بيشترين علت تروما زمين خوردن و برخورد با اجسام سخت (73.93 درصد) و كمترين علت ورزش(6.06درصد) بوده است. از نظر نوع تروما وارد شده به دندان بيشترين و كمترين نوع در سري دندان شيري به ترتيب، اينتروژن و شكستگي تاج و ريشه و در سري دندان دايمي شكستگي تاج و اكستروژن بود. از بين افراد آسيب ديده 3.03 درصد در كمتر از 4 ساعت و 6.66 بين 6 تا 12 ماه بعد از زمان آسيب مراجعه كرده بودند. درمانهاي انجام شده شامل ترميم ساده دندان(6%/27)، اسپلينت (6%/11)، درمان پالپ ريشه (12%)، پالپ كپ (2%/1) و 2% از موارد ريپلنت بودند. نتيجه گيري:آسيب تروماتيك در كودكي و نوجوانييك مشكل شايع است و براساس مطالعه حاضر جنس و سن از عوامل مستعد كننده اسيب دنداني هستند. شايع ترين دندان در معرض آسيب سانترال ماگزيلاست و شايعترين آسيب، شكستگي تاج در دائمي و اينتروژن در شيري ها است. شايع ترين علت، زمين خوردن و برخورد با اجسام مي باشد. در بررسي آسيب ها بر اساس نوع درمان، شايع ترين درمان ترميم با كامپوزيتو كمترين پالپكتومي بود. در بررسي زمان مراجعه بيشترين مراجعه بيماران بين 4 تا 24 ساعت، و كمترين مراجعه بين 6 تا 12 ماه گزارش گرديد.