بررسي ترس از دندانپزشكي كودكان 8-3 ساله مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي شهيد صدوقي يزد

زمينه و هدف: ترس از دندانپزشكي، يك عامل كليدي در جلوگيري از مراجعه كودكان، تاخير و حتي لغو قرار ملاقات دندانپزشكي محسوب ميشود.از اين رو مطالعه حاضر با هدف شناسايي ترس از دندان پزشكي كودكان 8-3 ساله مراجعه كننده به بخش دندانپزشكي كودكان دانشكده دندان پزشكي شهيد صندوقي يزد و مقايسه اين دو گروه با هم در سال 1396-1395 انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه ، تعداد 158 كودك 8-3 ساله مراجعه كننده به بخش دندان پزشكي كودكان، انتخاب و از پرسشنامه (CFSSDS) جهت ارزيابي ترس و اضطراب و فرانكل براي ارزيابي رفتار كودك استفاده گرديد. داده ها پس از جمع آوري در محيط نرم افزار SPSS17 وارد كامپيوتر شده و از آزمون هاي آماري Ttest و ANOVA استفاده گرديد. يافته ها: تعداد، 124 نفر(78.5درصد) با رنج سني 3 تا 6 سال و 34 نفر (21.5درصد) با رنج سني 6 تا 8 سال، (58درصد) پسر و (42درصد) دختر بودند. ميانگين نمره مقياس CFSSDS در كودكان مورد بررسي، 10.55±45.60 با حداقل ميزان 21 و حداكثر ميزان 66 و ميانگين نمره مقياس فرانكل 1.06±2.71 با حداقل ميزان 1 و حداكثر ميزان 4 بوده است. طبق اين نتايج بين نمره مقياس CFSSDS و نمره مقياس فرانكل با متغير سن، همبستگي معناداري ديده شد (0.000= P) و با فرانكل ارتباط مثبت معنادار وجود داشت (0.001= P). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه اقدامات دندانپزشكي در كودكان 3-6 ساله با ترس و استرس بيشتري نسبت به گروه 6-8 سال بوده و نگرش كودكان نسبت به دندانپزشكي خنثي (بين مثبت و منفي) است و افزايش سن، موثرترين فاكتور بر كاهش ترس و استرس كودكان و مثبت كردن نگرش آنها بوده است.