تأثير تمرين تناوبي شديد (HIIT) و تمرين استقامتي كم شدت (LIET) بر بيان ژن PPARγ و ميزان TG بافت چربي احشايي رت‌هاي مبتلا به كبد چرب غيرالكلي

EFFECT OF HIGH-INTENSITY INTERVAL TRAINING an‎d LOWINTENSITY ENDURANCE TRAINING ON PPARΓGENE EXPRESSION an‎d VISCERAL ADIPOSE TISSUE TRIGLYCERIDE CONTENT IN RATS WITH NAFLD

پيش زمينه و هدف گيرنده هاي فعال كننده تكثير پراكسي زوم گاما (PPARγ) به طور گسترده اي در بافت چربي بيان مي شود، كه باعث بهبود كبد چرب غيرالكلي (NAFLD) و تنظيم سيگنالينگ انسولين مي شود. هدف از اين تحقيق تاثير 8 هفته تمرين تناوبي شديد (HIIT) و تمرين استقامتي كم شدت (LIET) بر بيان ژن PPARγ و محتواي تري گليسيريد (TG) بافت چربي احشايي رت هاي مبتلا به كبد چرب است. مواد و روش ها: اين پژوهش بر روي 40 سر موش نر نژاد ويستار مبتلا شده بهNAFLD انجام شد. موش ها به گروه هاي ده تايي كنترل سالم(رژيم غذايي استاندارد)، كنترل وHIIT و LIET تقسيم شدند. پس از گذشت 16 هفته مصرف رژيم غذايي مطابق، ميزان سرمي آنزيم ALT از گروه ها گرفته شد و به عنوان يكي از نشانگان اصلي بروز كبد چرب، مشخص كرد كه مصرف غذاي پرچرب به خوبي توانسته است بيماري NAFLD را در گروه تجربي القاء كند و گروه هاي تجربي همچنان غذاي پرچرب را تا پايان دوره تمرين مصرف كردند. پروتكل تمرينHIIT شامل دو دقيقه دويدن با شدت 75 درصد سرعت بيشينه در هفته اول، 80درصد سرعت بيشينه در هفته دوم، 85درصد در هفته سوم و 90 درصد در هفته چهارم تا پايان تمرين بود. پروتكل تمريني LIET شامل دويدن با شدت 45درصد حداكثر سرعت بيشينه بود. تمرين گروه LIET نيز بر اساس مسافت طي شده گروه HIIT همسان سازي شده بود. در پايان 8 هفته تمرين، سنجش بيان ژنPPARγ با استفاده از تكنيك Real-time PCR و سنجش TG بر روي دستگاه اتو آناليزور (مدل BT3000) انجام شد. از آزمون تحليل واريانس جهت مقايسه بين گروه ها با سطح معني داري (P<0.05) استفاده شد. يافته ها: تحليل داده هاي پژوهش حاضر نشان داد كه تفاوت معني داري در سطح ميزان بيان ژن PPARγ چربي احشايي بين گروه هاي مختلف وجود نداشت (060/=p). اما تفاوت معني داري در ميزان محتوايTG بين گروه كنترل و تمرين استقامتي كم شدت (001/P=0) و بين گروه كنترل و تمرين تناوبي شديد (001/P=0) مشاهده شد. همچنين تفاوت معني داري در ميزان محتواي TG بين تمرين استقامتي كم شدت و تمرين تناوبي شديد (003/P=0) مشاهده شد. نتيجه گيري: تمرينات ورزشي همراه با ادامه رژيم غذايي پرچرب موجب عدم تاثير بر بيان ژن PPARγ بافت چربي احشايي گرديد، ولي به نظر مي رسد كه تمرينات ورزشي مستقل از مسير PPARγ بر محتواي چربي احشايي در رت هاي مبتلابه كبد چرب تاثيرگذار باشد. از طرفي، كاهش ميزان TG بافت احشايي در گروه هاي تمريني به طور مستقل از كاهش وزن رخ مي دهد.

Background & Aims: The peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPARγ) expression in visceral adipose tissue extensively cause recovery of non-alcohol fatty liver (NAFLD) and insulin signaling regulation. The main purpose of this study was to compare the effect of an eight-week lowintensity endurance training (LIET) and high-intensity interval training (HIIT) on the amount of PPARγ gene and TG content of visceral lipid tissue in Wistar male rats affected by non-alcohol fatty liver(NAFLD). Materials & Methods: The present research was performed on 40 Wistar rats affected by NAFLD. The rats were divided into four groups. Healthy Control (Standard Diet), control, LIET, and HIIT (High-fat diet). After 16-weeks of using a special diet, ALT enzyme serum level was obtained from the mentioned groups and, as the main symptoms of fatty liver, it was found that consuming fatty foods could develop NAFLD disease in the experimental group. Then the experimental groups were divided into; control, HIIT, and LIET groups randomly and they consumed fatty foods constantly until the end of practice or training period. HIIT training protocol consisted of 2 min running session with 75% more speed intensity in the first week, 80% more speed in the second week, 85% in the third week, and 90% in the fourth week, to the end of the training. The LIET training protocol composed of running with 45% maximum speed intensity. The PPARγ gene expression was evaluated by real-time PCR technique and TG measurements of visceral lipid tissue using an AutoAnalyzer (BT3000 model). Results: Analysis of the present data showed that there was no significant difference in the level of visceral fat PPARγ gene expression between different groups (p = 0.060). However, there was a significant difference in TG content between the control group and low-intensity endurance training (p = 0.001) and between the control group and intense periodic training (p = 0.001). There was also a significant difference in TG content between low-intensity endurance training and intense intermittent training (p = 0.003). Conclusion: It could be concluded that exercise with continued high-fat diet did not affect PPARγ expression of visceral adipose tissue. Exercise independent of PPARγ pathway will affect visceral fat content in rats with NAFLD. On the other hand, reduction in visceral TG levels in exercise groups could occur independently of weight loss.