بررسي تغييرات زماني بارندگي و ميانگين، كمينه و بيشينه دما (مطالعه موردي: ايستگاه شهركرد)

تغيير اقليم يكي از عمده‌ترين چالش‌هاي پيش روي بشر در زمان حاضر است. اين پديده متأثراز عواملي چون فعاليت‌هاي خورشيدي، آتشفشان ها، اتمسفر و اقيانوس‌ها وافزايش درصد گازهاي گلخانه‌اي در اتمسفر مي‌باشد كه داراي اثرات متقابل مي‌باشند. تغيير اقليم مي‌تواند باعث به وجود آمدن تغييرات در ميزان بارندگي، گرم شدن جهاني, ذوب شدن يخ‌هاي قطبي، سيل، سرماو گرماي بي‌موقع و شديد در بسياري از نقاط كره زمين گردد؛ بنابراين آگاهي از تغييرات پارامترهاي هواشناسي در يك منطقه مي‌تواند اطلاعان مفيدي جهت برنامه‌ريزي و مديريت منابع آب و كشت منطقه در اختيار سياست‌گذاران و محققين قرار دهد. در اين مطالعه احتمال وجود روند در ميانگين بارش و ميانگين و حداقل و حداكثر دما در ايستگاه سينوپتيك شهركرد طي دوره‌ي 2010-1961 با استفاده از آزمون من– كندال اصلاح‌شده در سطح معناداري ده درصد، پنج درصد و يك درصد موردبررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از تحليل‌ها نشان داد كه اگرچه درمجموع بارش سالانه روند معناداري مشاهده نشد، مجموع ميزان بارندگي در فصل تابستان به‌طور معني‌داري افزايش يافته است؛ كه اين امر مي‌تواند حاكي از تغيير در توزيع زماني بارش در منطقه موردمطالعه باشد. افزايش ميزان باران در فصل تابستان مي‌تواند باعث بهبود وضعيت ذخاير رطوبتي خاك و كاهش برداشت از منابع آب زيرزميني در تابستان گردد. به‌علاوه، ميانگين و حداقل دما در فصل بهار، تابستان و پاييز و همچنين حداكثر دما در فصل تابستان داراي روند كاهشي معنادار بوده است. كاهش دما در فصول نام‌برده مي‌تواند منجر به تغيير در زمان كشت و برداشت محصولات كشاورزي و تغيير الگو كشت در منطقه گردد.