بررسي اثر ايمپلنت هاي دنداني بر توزيع دوز راديوتراپي به روش مونت كارلو

Investigating the Effect of Dental Implants on Radiotherapy Dose Distribution Using Mont Carlo Approach

با توجه به وجود ارگان هاي مهم در ناحيه سر و گردن، درمان تومورهايي كه در اين ناحيه قرار دارند، بسيار حائز اهميت است. از آنجائيكه وجود ايمپلنت هاي دنداني مي تواند توزيع دوز راديوتراپي را در منطقه تحت درمان دچار اختلال كند. لذا اين مقاله به منظور، بررسي اثر جنس و ابعاد ايمپلنت هاي دنداني بر توزيع دوز راديوتراپي به روش مونت كارلو انجام شد.مواد و روش ها: در اين مطالعه، دستگاه شتاب دهنده خطي varian 2100c/d با انرژي mv6 به وسيله كد مونت كارلو mcnpx شبيه سازي گرديد. ايملنت هاي دنداني استوانه اي به طول cm1/5 و قطر cm0/4 و ايمپلنت استوانه اي به طول cm1/3 و قطر cm0/7از جنس هاي تانتاليوم، steel stain less 3161، زير كونيوم اكسيد، آلياژ تيتانيوم، آلومينيوم اكسيد و polytetrafuorethylen به برنامه شبيه سازي اضافه شدند. جهت بررسي صحت و دقت شبيه سازي، نتايج درصد دوز عمقي و پروفايل هاي دوز به دست آمده از شبيه سازي با مقادير تجربي مقايسه شدند.يافته ها: ايمپلنت دنداني با ابعاد بزرگتر افزايش دوز حداكثر % 5/82، % 5/03، % 4/83، % 4/42، % 3/81 و % 3/54 براي هر شش جنس ماده نام برده شده در فصل مشترك ايمپلنت با بافت و تغييرات بزرگتري را نسبت به ايمپلنت كوچكتر نشان داد و جنس تانتاليوم بيشترين ناهمگوني را نسبت به ديگر مواد ايجاد كرد.نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، تاثير ايمپلنت هاي دنداني بر توزيع دوز راديوتراپي به جنس و سطح مقطع آنها بستگي دارد.

Considering the presence of important organs in head and neck area, treatment of tumors which are existing in this area is very important. The existence of dental implants will effect on dose distribution in radiotherapy. The aim of the present research was to study the effect of dimensions and materials dental implants on radiotherapy dose distribution using the Monte Carlo method. METHODS: In this research study a Varian 2100 C/D linear accelerator with energy of 6MV was simulated using the Monte Carlo Code (MCNP). Dental implants with length 1.5 cm and diameter 0.4 cm dimensions and length 1.3 cm and diameter 0.7 cm dimensions made of tantalum, steel stainless 3161, zirconium oxide, titanium alloy, oxide aluminum and polytetrafluoroethylene were added to the simulation program. Then, in order to assess the simulation correctness and accuracy, the results of Percentage Depth Dose and the dose profiles obtained from the simulation were compared with the experimental dosimetry. FINDINGS: Dental implants with larger dimensions increased the dose by a maximum of 5.82%, 5.03%, 4.83%, 4.42%, 3.81%, and 3.54% for each of the six mentioned materials and showed larger changes than the smaller implant, and the tantalum genus produced the greatest heterogeneity over other materials. CONCLUSION: According to the results of this study, the effect of dental implants on dose distribution in cancer patients under radiotherapy depends on its gender and cross section.