بررسي تطبيقي الگوي تاريخ نگاري قرآن كريم و منابع تاريخي منتخب )مغازي واقدي، طبقات ابن سعد، سيره ابن هشام و تاريخ طبري( در نحوه انعكاس آگاهي پيشين يهود از صفات پيامبر(ص)

قرآن كريم به آگاهي پيشين يهود از ويژگي­هاي پيامبر(ص) اشاره مي‌كند و اقدامات يهود را ناشي از جهالت آنها نسبت به رسالت پيامبر(ص)نمي داند، بلكه به سبب كفر و نفاق آنها مي‌داند. پس از قرآن، منابع تاريخي مانند المغازي محمد بن عمر واقدي (د. 207ه.ق)، السيره النبويه عبدالملك بن هشام الحميرى (د. 218ه.ق)، الطبقات الكبرى محمد بن سعد بن منيع الهاشمي البصري (د.230ه.ق) و تاريخ الأمم و الملوك أبو جعفر محمد بن جرير الطبري (د. 310ه.ق) به اين موضوع اشاره مي‌كنند.  بررسي چگونگي بازتاب گزارش­هاي مربوط به آگاهي پيشين يهود از صفات و ويژگي­هاي پيامبر(ص)در قرآن كريم و منابع منتخب، مهم‌ترين هدف مقاله حاضر است كه به شيوه­ مقايسه‌اي تحليلي درصدد پاسخ به اين پرسش است كه وجوه تشابه و تفاوت گزارش‌هاي قرآن و منابع منتخب تاريخي از جهت نگرشي، پردازشي و نگارشي در رابطه با آگاهي پيشين يهود از صفات و ويژگي­هاي پيامبر(ص)چيست؟ مقاله حاضر به اين نتيجه رسيده است كه در آيات مكي به‌صورت كلي به شناخت يهود از پيامبر(ص)اشاره مي‌شود، اما در آيات مدني شناخت يهود نسبت به پيامبر(ص) از طريق بيان صفات آن حضرت در تورات بيان مي‌گردد. اين درحالي است كه منابع منتخب تاريخي ضمن پرداختن به حوادث و اتفاقات از تبيين و تحليل علل و عوامل اصلي موضع گيري يهود غفلت مي‌نمايند و اين تفاوت در نگرش و در شيوه پردازش قابل ملاحظه است.