ارتباط استيگما با عملكرد خانواده بيماران رواني

Relationship Between the Stigma and the Family Performance of Psychiatric Patients

مقدمه رايج ترين و چالش برانگيزترين بار مراقبتي در اعضاي خانواده بيماران رواني مساله استيگماي ناشي از بيماري مي باشد،استيگما به مجموعه اي از نگرشها، عقايد و تفكرات منفي نسبت به يك وضعيت خاص، گفته مي شود كه علاوه بر فرد مورد نظر، خانواده را نيز شامل مي شود. اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط استيگما با عملكرد خانواده مراقبين بيماران رواني صورت گرفت. روش كار در اين مطالعه توصيفي - همبستگي 278 نفر از مراقبين بيماران رواني مراجعه كننده به مركز آموزشي- درماني فرشچيان (سينا) همدان در سال 1397 با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه پرسشنامه: دموگرافيك، ارزيابي استيگما، ابزار سنجش عملكرد خانواده جمع آوري شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي توصيفي و استنباطي در نرم افزار آماري SPSS23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها ميانگين و انحراف معيار استيگما و عملكرد عمومي خانواده به ترتيب72.9 ± 14.12 ، 2.20 ± 0.26,بدست آمد. بين استيگما با عملكرد كلي و همچنين حيطه هاي آميختگي عاطفي، پاسخگويي عاطفي و كنترل رفتاري از پرسشنامه سنجش عمكلرد خانواده ارتباط معني داري وجود داشت (p<0.05). نتيجه گيري با توجه به وجود ارتباط بين استيگما و عملكرد خانواده بيماران رواني، آموزش جامعه در سطوح مختلف در زمينه برخورد مناسب با اين بيماران و خانواده هاي آنان از طريق رسانه ها و مراكز بهداشتي درماني و دانشگاه ها پيشنهاد مي شود.

Introduction: The most common and challenging burden of care in family members of the mentally ill is the problem of disease-induced stigma. Stigma refers to a set of negative attitudes, beliefs, and thoughts about a particular situation that includes the family in addition to the individual. Therefore, this study was conducted to determine the relationship between the stigma and the family carers’ function in the mental health system. Methods: In this descriptive-correlational study, 278 caregivers of psychiatric patients referred to Farshchian (Sina) Educational Center of Hamadan in 1977 were selected using convenience sampling method. Data were collected using three questionnaires: demographic, stigma assessment, family functioning assessment tool. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics in SPSS software. Results: The mean and standard deviation of stigma and general family functioning were 72.9 ± 14.12 and 2.20 ± 0.26, respectively. There was a significant relationship (P < 0.05) between stigma and general functioning as well as the domains of affective fusion, emotional responsiveness, and behavioral control from the Family Functioning Questionnaire (P < 0.05). Conclusions: Given the relationship between stigma and family functioning of psychiatric patients, community education at different levels on appropriate treatment of these patients and their families through the media, health centers, and universities is recommended.