پزشكي شدن زيبايي و سبك هاي هويّتي

با پيشرفت سريع تكنولوژي، تغييرات وسيع جامعه و گذر از جامعه‌ي توليدي به سمت جامعه‌ي مصرفي، شالوده‌هاي هويت‌يابي نيز دچار تغيير شده‌است و بدن را به مثابه رسانه‌ي هويت در نظر مي‌گيرند. پژوهش حاضر با استفاده از نظريه ي زمينه اي و ابزار مصاحبه ي عميق در ميان 21 جوان شهر همدان بدنبال مطالعه ي جراحي زيبايي و سبك هاي هويتي جوانان مي باشد. نتايج اين پژوهش بيانگر آنست كه من در خويشتن منفي، ديگري در خويشتن من همراه با انگ و طرد چهره به عنوان عواملي علّي در گرايش كنشگران به سمت جراحي زيبايي نقش داشتند. اقتضائات سني و فرهنگ جواني به عنوان عوامل زمينه اي، تصوّر ايده آل ذهني و اعتقادات مذهبي در مورد رابطه جسم و روح نيز عنوان عامل مداخله‌گر در گرايش كنشگران به سمت عمل جراحي است. در مواجه با شرايط فوق آنها به دنبال انتخاب پزشك و انتخاب مدل بيني به عنوان راهبرد جراحي زيبايي هستند. مشاركت كنندگان پژوهش بعد از اقدام به جراحي بر اساس سه ملاك دستيابي يا عدم دستيابي به تصوّرات ايده آل بدني، چگونگي درك خودپنداره و چگونگي انديشه ي تغيير به سه سبك هويت ترميمي با تجربه ي مثبت، هويت ترميمي با تجربه منفي و هويت مشروعيت بخش دسته‌بندي شدند كه نتايج جراحي زيبايي با توجه به سبك هاي هويتي آنان متفاوت است