بررسي و ارزيابي سياست‌هاي مسكن گروه‌هاي آسيب پذير در كسب رضايت ساكنان (مورد شهر خرم آباد)

تأمين مسكن و بهبود كيفيت زندگي شهري اقشار ضعيف و آسيب پذير جامعه يكي از مباحث مهم در مطالعات شهري مي‌باشد. خروجي اين مطالعات مي‌تواند اطلاعات مفيدي براي برنامه‌ريزان به همراه داشته باشد. آگاهي برنامه‌ريزان شهري در مورد چگونگي تأثيرگذاري تصميماتشان بر رضايت اقشار ضعيف جامعه از زندگي شهري مزاياي زيادي را به همراه خواهد داشت. كيفيت زندگي شهري معمولاً از طريق شاخص‌هاي ذهني (ارزيابي ادراكات و رضايت شهروندان از زندگي شهري) و يا با استفاده از شاخص‌هاي عيني (حاصل از داده‌هاي ثانويه) و به ندرت استفاده از هر دو نوع شاخص‌ها اندازه‌گيري مي‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسي كيفيت فضاي زندگي ساكنين سايت كمالوند مسكن مهر شهر خرم آباد شهر نسبت به فضاي زندگي آنان با استفاده از روش ميداني است. رويكرد حاكم بر پژوهش توصيفي– تحليلي مي‌باشد. ابتدا با استفاده از روش‌هاي تحليلي و اسنادي به جمع‌آوري داده‌ها و اطلاعات از طريق مطالعات كتاب‌خانه‌اي و پيمايش ميداني (پرسشنامه) اقدام شده است. در اين تحقيق براي ارزيابي و تحليل اطلاعات از تكنيك تحليل عاملي استفاده شده و از ميان 31 متغير مربوط به كيفيت زندگي، 18 گويه استخراج شده كه از طريق آزمون KMO تأييد شدند. شاخص‌هاي انتخابي با روش تحليل عاملي به 5 عامل تقليل يافت كه اين عوامل جمعاً 291/59 درصد واريانس را در بر مي­گيرد. در بين 5 عامل فوق، عامل زيست محيطي، اجتماعي و نهادي با توزيع 438/27 درصد واريانس تاثيرگذارترين عامل در پژوهش بودند. بر اساس نتايج به دست آمده ميزان رضايتمندي ساكنان در حد متوسط (با ميانه نظري 2.37) مي‌باشد كه بيانگر عدم رضايتمندي ساكنان از وضعيت زندگي در اين سايت مي‌باشد.