ارزيابي جايگاه مشاركت ذي‌نفعان محلي در فرآيند برنامه‌ريزي توسعه روستايي (موردمطالعه: نقاط روستايي جنوب و جنوب شرق استان تهران)

تـوجه بـه مقـوله مشاركت ذي‌نفعان محلي از مهم‌ترين مقوله‌اي است كه در فرآيند برنامه‌ريزي‌هاي توسعه موردتوجه ويژه قرارگرفته است. بر اين شالوده هدف تحقيق حاضر بررسي جايگاه مشاركت ذي‌نفعان محلي در برنامه‌ريزي روستايي با توجه به رويكرد حاكم بر آن مي‌باشد. تحقيق حاضر به لحاظ روش توصيفي تحليلي و از بعد گستره موردي مي‌باشد. جمع‌آوري داده‌ها از طريق پرسشنامه در حجم نمونه 54 روستا و تعداد 31 كارشناس با استفاده از نرم‌افزار SPSS صورت گرفته است. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه مشاركت و تشكل سازي در ناحيه در حد مطلوب نيست. هرچه برنامه‌ريزي بدون مشاركت جامعه انجام شود منجر به ارتقاي سطح توسعه نمي‌شود. آزمون «من – ويتني – يو» نشان داد تفاوت معني‌داري بين نظرات دو گروه پاسخگويان حاصل نشده است كه نشان‌دهنده توافق نظر اين دو گروه درباره كم‌توجهي به مشاركت و تشكل سازي در برنامه‌ريزي ناحيه موردمطالعه بوده است. بايد در اجراي برنامه‌ها و پروژه‌ها با جامعه محلي مشورت صورت گيرد، ارتباط بين مديران و برنامه ريزان با دهياري و شوراي اسلامي براي مشاركت در برنامه‌ها و پروژه‌ها برقرار شود. زمينه تعامل و مشاركت كارشناسان با روستاييان در ارتباط با فعاليت‌هاي كشاورزي و غير كشاورزي فراهم گردد، قوانين مناسب براي جلب نظر و تضمين مشاركت عمومي و جمعي تدوين گردد. ذي‌نفعان محلي در تصميم‌گيري‌هاي مختلف، تدوين برنامه‌ها و اجراي طرح‌ها و شراكت در منافع حاصل از آن‌ها دخالت داده شوند.