بررسي اثرات گردشگري روستايي بر كيفيت زندگي مطالعه موردي: روستاي كريك شهرستان دنا

امروزه گردشگري به عنوان يكي از پيشروترين فعاليت‌هاي در حال رشد در هر سرزميني قلمداد مي‌شود و يكي از جذابترين و شايد جديدترين نوع آن گردشگري روستايي است كه اثرات گوناگوني بر جامعه ميزبان بر جاي مي‌گذارد. از اينرو پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات گردشگري روستاي بر كيفيت زندگي انجام گرفته‌است. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و بر اساس ماهيت توصيفي تحليلي است. جامعه آماري پژوهش 261 سرپرست خانوار روستاي كريك است كه به عنوان حجم نمونه اتنخاب شدند. جهت گردآوري داده‌هاي مورد نياز از دو روش كتابخانه‌اي(فيش‌برداري) و ميداني(پرسشنامه و مصاحبه) استفاده گرديد. به منظور تحليل متغيرهاي تحقيق از آزمون‌هاي آماري كلموگراف اسميرنف، t تك نمونه‌اي و t مستقل بهره‌گرفته شد. يافته‌ها حاكي از آن است كه از بين نه شاخص بررسي شده مرتبط با ابعاد مختلف اجتماعي ـ فرهنگي، اقتصادي، كالبدي ـ زيربنايي و زيست محيطي كيفيت زندگي، سه شاخص كيفيت سلامت و بهداشت، كيفيت تعامل و همبستگي اجتماعي و كيفيت محيط مسكوني در سطح متوسط رضايتمندي ساكنين قرار دارد و در مقابل شش شاخص كيفيت امنيت فردي و اجتماعي، كيفيت گذران اوقات فراغت، كيفيت آموزشي، كيفيت اقتصادي، كيفيت زيرساختي و كيفيت زيست محيطي پايين‌تر از حد متوسط گويه‌ها ارزيابي شده است كه در مجموع گردشگري نتوانسته است باعث بهبود كيفيت زندگي روستاي كريك شود