اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ترس از پيشرفت بيماري و پريشاني روان‌شناختي در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد

مقدمه: آرتريت روماتوييد يك بيماري خودايمني التهابي مزمن پيش رونده است كه ميزان شيوع آن در جهان 0.5 تا 2.4 درصد برآورد شده است. در اين مطالعه تاثير آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر ترس از پيشرفت بيماري و پريشاني روان شناختي بيماران مبتلا به آرتريت روماتوييد مورد بررسي قرار گرفت. روش: اين مطالعه نيمه تجربي و از نوع كارآزمايي باليني، با 30 نفر بيمار مبتلا به آرتريت روماتوييد كه به روش نمونه گيري هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر كدام 15 نفر) قرار گرفتند، انجام شد. مداخله به صورت گروهي و هفتگي به مدت يك و نيم ساعت در گروه آزمايش اعمال شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه پريشاني روان شناختي (DASS) و ترس از پيشرفت بيماري جمع آوري شدند. تحليل داده ها توسط نرم افزار SPSS21 و با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني صورت گرفت. يافته ها: نتايج آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد در دو گروه ميانگين افسردگي و استرس از پيشرفت بيماري داراي تفاوت معنادار (P 0/05) و اضطراب بدون تفاوت بود (P 0/05). نتايج آزمون تعقيبي بونفروني نشان داد تفاوت ميانگين بين نمره هاي استرس، افسردگي و ترس از پيشرفت بيماري در مراحل پيش آزمون با پس آزمون و پيگيري در گروه آزمايش معنادار است (P 0/01). نتيجه‌گيري: يافته ها بيانگر تاثير آموزش تعهد و پذيرش بر پريشاني روان شناختي و ترس از پيشرفت بيماري در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوييد بود؛ بنابراين مي توان از اين درمان به عنوان يك درمان مكمل در كنار دارودرماني براي بهبود زندگي اين بيماران استفاده كرد.