تأثير آموزش مبتني بر الگوي توانمندسازي خانواده محور بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه كننده به مراكز خدمات جامع سلامت روستايي شهرستان نكا

مقدمه و هدف: اساس مراقبت و كنترل ديابت بر پايه خود مراقبتي و آموزش بيماران بنا نهاده شده است. خانواده به عنوان اساسي ترين ركن جامعه، مسئول ارائه مراقبت هاي صحيح و مناسب بهداشتي به بيمار مي باشد. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش مبتني بر الگوي توانمندسازي خانواده محور بر رفتارهاي خود مراقبتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو شهرستان نكا انجام شد. روش كار: مطالعه حاضر به روش نيمه تجربي انجام شد. جامعه آماري پژوهش را بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه كننده به مراكز جامع سلامت روستايي شهرستان نكا تشكيل دادند و به شيوه تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل جاي گرفتند. شايان ذكر است كه گروه مداخله به مدت سه ماه تحت آموزش قرار گرفتند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه خلاصه فعاليت هاي خودمراقبتي (SDSCA: Summary of Diabetes Self Care Activities) در دو بخش ويژگي هاي فردي و ابعاد رفتارهاي مراقبت از خود (شامل: رژيم غذايي، قند سرمي تصادفي، فعاليت بدني، مراقبت از پا و سطح سرمي قند ناشتا) مورد استفاده قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوري با استفاده از نرم افزار SPSS 24 تجزيه و تحليل گرديدند. يافته ها: بر اساس يافته ها، ميانگين نمرات قبل و بعد از مداخله در ابعاد كنترل قند، كنترل رژيم غذايي و رفتارهاي خودمراقبتي تفاوت معناداري داشت (P 0/05)؛ اما ميانگين نمرات قبل و بعد از مداخله در ابعاد مراقبت از پا، مصرف انسولين و فعاليت بدني تفاوت معناداري نداشتند (P 0/05). نتيجه گيري: نتايج حاكي از آن بودند كه آموزش مبتني بر الگوي توانمندسازي خانواده محور بر بيشتر ابعاد رفتار خودمراقبتي در راستاي كنترل بيماران مبتلا به ديابت نوع دو تأثير دارد.