پديد آورندگان :
عبدي، عصمت دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم - بخش بيولوژي سلولي و مولكولي -گروه زيستشناسي، اردبيل , لطيفي نويد، سعيد دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم - بخش بيولوژي سلولي و مولكولي -گروه زيستشناسي، اردبيل , لطيفي نويد، حميد پژوهشگاه ملي مهندسي ژنتيك و زيست فناوري - پژوهشكده زيست فناوري پزشكي - گروه پزشكي مولكولي، تهران , زهري، صابر دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم - بخش بيولوژي سلولي و مولكولي -گروه زيستشناسي، اردبيل , يزدانبد، عباس دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - مركز تحقيقات بيماريهاي گوارش و كبد
چكيده فارسي :
سرطان معده دومين علت مرگ‌وميرهاي ناشي از سرطان را در جهان شامل مي‌شود. ژنوتيپ‌هاي خاصي از هليكوباكترپيلوري در ايجاد آتروفي و سرطان معده نقش دارند. بيوماركر c1 هليكوباكترپيلوري واقع در انتهاي '3 ژن vacA، (در مقايسه با ژنوتيپ‌هاي نواحي m، i، d و يا cagA) قويا با آنوكارسينوماي معده مرتبط است. درمان آنتي‌هليكوباكترپيلوري مي‌تواند يك روش موثر براي ممانعت از سرطان معده باشد. ارتباط بيان سايتوكين‌ها و ايجاد پاسخ‌هاي التهابي نشان داده شده است. وجود پلي‌مورفيسم در ژن‌هاي سايتوكين‌ها از جمله IL-1B،IL-8 ، IL-10 و TNF-α ممكن است به‌عنوان فاكتور خطر براي سرطان معده محسوب شود. ميانكنش ژنتيك باكتريايي و ميزبان، نقش مهمي در بروز سرطان معده ايفا مي‌كند. Micro-RNA ها ريبونوكلييك اسيدهاي غيركدكننده‌اي به‌طول 25-18 نوكلئوتيد مي‌باشند كه نقش مهمي را در تنظيم بيان ژن ايفا مي‌كنند. سلول‌هاي سرطاني الگوي بياني متفاوتي را در مقايسه با نوع نرمال نشان مي‌دهند. ميكروRNAها به دو گروه پيش برنده آپوپتوز و ضدآپوپتوز طبقه‌بندي مي‌شوند و مي‌توانند به‌عنوان آنكوژن و يا مهاركننده‌هاي توموري عمل نمايند. انواع گوناگوني از اين مولكول‌ها در مراحل مختلف سرطان ازجمله تومورزايي، متاستاز و رگ‌زايي درگير هستند. با توجه به اينكه بيش از 50% سرطان‌هايي كه در مراحل اول تشخيص داده مي‌شوند، قابل درمان هستند، بنابراين شناسايي نشانگرهاي زيستي سرطان معده مي‌تواند نقش موثري را در پيشگيري، تشخيص زودرس و ﻣﻌﺎﻟﺠـﻪ سريع بيماري داشته باشد. مقاله حاضر به بررسي و مرور جديدترين يافته‌ها در مورد نشانگرهاي زيستي باكتريايي و بافتي سرطان معده خواهد پرداخت.
چكيده لاتين :
Gastric cancer (GC) is the second leading cause of cancer-related deaths worldwide.
It has been proposed that the specific genotypes of Helicobacter pylori (H. pylori) are
the causative agents in the development of gastroduodenal diseases, such as chronic
atrophic gastritis, peptic ulcerations, and GC. However, disease progression to GC
occurs in only a small proportion of infected patients. Recently, we identified a novel
polymorphic site in the 3ʹ-end region of H. pylori vacA gene. The vacA c1 genotype
increased the risk of GC. This association was independent of and larger than the
associations of the m-, i-, and d-type of vacA or cagA status with GC. Therefore,
treatment of H. pylori infection may be an effective way to prevent GC. Expression of
cytokines and their associations with inflammatory responses has been shown. Several
cytokine polymorphisms, such as IL-1B, IL-8, IL-10, and TNF-α have been considered
as risk factors for GC. It has been shown that the interaction of bacterial genotypes and
host factors plays an essential role in developing GC. Several altered molecular
pathways are involved in the pathogenesis of GC. Micro-RNAs are small, non-coding
RNAs of 18-25 nucleotides in length that regulate the expression of target mRNAs.
Expression pattern of cancer cells is different compared with the normal cells. Micro-
RNAs plays a critical role in apoptosis and classified in two groups: pro- and antiapoptotic
agents. Recent studies have confirmed the oncogenic or tumor suppression
role of micro-RNAs in cancer cells. They play a significant role in the GC cell
physiology and tumor progression, by translational suppression of target genes. These
small RNAs have therefore emerged as a new type of GC biomarker with immeasurable
clinical potential. Generally, a variety of micro-RNAs involved in different stages of
cancer, including tumorigenesis, angiogenesis, and metastasis. Considering to this issue
more than 50% of cancers can be cured, if they were diagnosed in the early stages.
Hence, identifying the biomarkers of GC could play an important role in prevention,
early diagnosis and rapid treatment of patients. In this review article, we have reviewed
the latest findings about bacterial and tissue biomarkers of GC.
