بررسي تأثير مديريت دانش بر آينده‌پژوهي با رويكرد رزم‌نامه‌نويسي در سازمان‌هاي اطلاعاتي

زمينه و هدف: زمينه انجام اين تحقيق نقشي است كه رزم‌نامه‌نويسي به عنوان يك ابزار تحليلي در آينده‌پژوهي پيدا كرده است و آينده‌هاي مختلف موضوعي در جهان را مورد توجه قرار مي‌دهد و بدين ترتيب به فرايندهاي تصميم‌گيري در سطوح مختلف مديريتي كمك مي‌كند. البته براي تحقق اين مهم برخورداري از دانش و اطلاعات روزآمد و تشخيص، تحصيل، تسهيم، توسعه، به‌كارگيري و نگهداري دانش براي تحقق هدف‌هاي سازمان‌هاي اطلاعاتي، ضروري خواهد بود؛ بنابراين، هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش مديريت دانش بر آينده‌پژوهي با تأكيد بر رزم‌نامه‌نويسي است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش كمي وبه صورت پيمايشي و از نظر روش جمع‌آوري اطلاعات، ميداني محسوب مي‌شود و روش نمونه‌گيري نيز روش تصادفي ساده و ابزار گردآوري داده‌ها نيز پرسش‌نامه و مراجعه به اسناد و مدارك است. جامعه آماري در اين پژوهش تعداد 70 نفر از مديران اداره‌ها و كارشناسان ارشد سازمان‌هاي اطلاعاتي است كه به علت محدود بودن تعداد نفر‌هاي كارشناس حوزه مربوط، حجم نمونه تمام شمار در نظر گرفته شده است. ابزار اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش، پرسش‌نامه بوده كه پايايي سؤال‌ها بر اساس آلفاي كرونباخ، براي مديريت دانش 81 .0 و براي رزم‌نامه‌نويسي 0.92 محاسبه گرديد. همچنين براي تعيين روايي سؤال‌ها از پرسش‌نامه‌هاي استاندارد شرون و لاوسن[1] (مديريت دانش) و محقق ساخته و نيز نظر استادان اهل‌فن استفاده و به منظور بررسي داده‌هاي گردآوري‌شده، از آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده شده است. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش بيانگر ارتباط معنادار و تأثير مثبت بيشتر مؤلفه‌هاي مديريت دانش بر مؤلفه‌هاي آينده‌پژوهي ازجمله توليد دانش با احتساب شدت هم‌بستگي 0.757 و بتاي 0.608 در بالاترين سطح و سپس ذخيره دانش با شدت هم‌بستگي 0.717 و بتاي 0.308 در رتبه بعدي با استفاده از آزمون‌هاي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره براي تعيين ارتباط و تأثير مديريت دانش بر آينده‌پژوهي است.