عنوان مقاله :
مقايسه كارايي فرآيند جذب مجزا و همزمان سرب و سم 2,4D توسط نانوذرات دوعاملي مغناطيسي اكسيد آهن از ماتريكس هاي آبي
پديد آورندگان :
اسرافيلي ، علي دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده بهداشت , ايزانلو ، مريم دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده بهداشت - كميته پژوهشي دانشجويي , فرزادكيا ، مهدي دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده بهداشت , جنيدي جعفري ، احمد دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده بهداشت , يوسفي سنگاني ، مينا دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد صدوقي يزد - دانشكده بهداشت - مركز تحقيقات علوم و فناوري محيط زيست
كليدواژه :
جذب سطحي , نانوذره Fe3O4@SiO2-NH2-SH , سرب , 2 , 4-D
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: امروزه با توجه به اثرات غير قابل جبران فلزات سنگين و سموم بر اكوسيستم هاي آبزي، ارگانيسم ها و انسان ها، حذف آن ها از منابع آب بسيار حياتي است. در سال هاي اخير، روند جذب آلاينده ها با نانو ذرات مغناطيسي توجه زيادي به خود جلب كرده است. بنابراين مطالعه حاضر باهدف، سنتز نانوذره Fe3O4@SiO2NH2SH بهعنوان يك جاذب جديد جهت حذف آلاينده هاي سرب و2,4D از ماتريكس هاي آبي انجام گرفت. مواد و روشها: به منظور بررسي تاثير متغيرهاي pH(11-3)، زمان تماس(min150-0)، دوز جاذب (g/L1.2-0.2) و غلظت آلاينده ها (mg/L50-50) بر راندمان حذف و تعيين شرايط بهينه از روش One Factorial با كمك نرم افزار Design Expert استفاده گرديد. جاذب به روش هم رسوبي شيميايي سنتز گرديد و سپس مورفولوژي آن با استفاده از دستگاه هاي TEM، XRD، FTIR و SEM انجام گرفت. و در نهايت آزمايشات بر روي محلول آبي آزمايش گرديد. يافتهها: تجزيه و تحليل ساختاري نشان داد كه جاذب داراي ساختار كروي با هسته Fe3O4 و پوسته SiO2 است كه توسط هر دو گروه عاملي آمين و تيول اصلاح شده است. نتايج آزمايشات نشان داد كه بيشترين درصد حذف در سيستم مجزا براي سرب در pH برابر 5، زمان min40 و براي 2,4D در pH برابر 6 و زمان min90 به دست آمد. همچنين در اين سيستم مقادير بهينه دوز جاذبg/L 0.8 و غلظت اوليه mg/L10 به دست آمد. در سيستم همزمان بيشترين درصد حذف در مقادير بهينه pH برابر6 و زمان تماسmin 40 براي سرب وmin 60 براي 2,4D و دوز جاذبg/L 1.2 تعيين گرديد.نتيجهگيري: طبق نتايج به دست آمده نانوذره سنتز شده چندمنظوره مي تواند جاذب مناسبي براي حذف همزمان آلاينده هاي آلي و معدني از محلول هاي آبي باشد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار