اثر بخشي آموزش خودآموزي كلامي بر سطح تعاملات اجتماعي ،اضطراب و خودانگي كودكان داراي اختلال نقص توجه / فزون كنش

زمينه و اهداف: اختلال نقص توجه/ فزون كنشي متداول ترين دوران كودكي است كه مي تواند زندگي اجتماعي و تحصيلي كودك را تحت تاثير قرار دهد. با توجه به اينكه درمانهاي متفاوتي براي تخفيف نشانه هاي اين اختلال بكار رفته است هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي درمان شناختي آموزشي خودآموزي كلامي بر تعاملات اجتماعي، اضطراب و خودانگي اين كودكان بوده است.مواد و روشها: پژوهش حاضر نوعي پژوهش نيمه آزمايشي بود و جامعه آماري آن را تمام كودكان داراي اختلال نقص توجه/ فزون كنش تشكيل مي دادند كه تعداد 30 نفر آنها از مراجعين به كلينيك مشاوره و روانشناسي آموزش و پرورش سبزوار انتخاب شده بودند و بطور كاملاً تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جاي گرفتند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي اضطراب اسپنس كودكان، تعاملات اجتماعي كر شام و اليوت(1990) و پرسشنامه خودانگي مايكل كينگ وبراي تشخيص نقص توجه /فزون كنشي از پرسشنامه كانرز (1960)فرم والدين استفاده شد ،براي تحليل داده ها از آمار توصيفي، ميانگين انحراف استاندارد و آمار استنباطي تحليل كواريانس چند متغيره استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار spss22 تحليل شدند.يافته ها: يافته ها نشان داد تاثير آموزش خودآموزي كلامي بر تعاملات اجتماعي كودكان داراي اختلال نقص توجه/ فزون كنش مثبت (0.05 P) و معنادار است و برخودانگي اين كودكان (0.05 P) مثبت و معنادار است. امابر سطح اضطراب آنها معنادار نيست (0.05 P). نتيجه گيري نتايج نشان داد در آمار توصيفي، آموزش خودآموزي كلامي بر سطح تعاملات اجتماعي، اضطراب و خودانگي كودكان مؤثر بوده و در آمار استنباطي، فقط متغير اضطراب معنادار نبود. بنابراين استفاده از بسته آموزش خودآموزي كلامي براي درمان كودكان داراي اختلال نقص توجه/ فزون كنشي توصيه مي شود.