سنجش مطلوبيت پياده‌مداري بر اساس مؤلفه‌هاي كيفي پياده‌روي (مطالعه موردي: مركز تجاري شهركرمان)

پياده­راه­ها نقش مهمي در حيات مدني جامعه دارند و مي­توانند سرزندگي به مناطق مركزي شهر آورده و مردم را تشويق به حضور داوطلبانه در شهر كند. با ورود اتومبيل به شهرها  نقش پياده در شكل­گيري فضاهاي شهري كمتر شده و از اهميت آن كاسته شده است. با توجه به اين امر، هدف پژوهش حاضر، سنجش مطلوبيت پياده­مداري در مركز تجاري شهر كرمان مي­باشد. روش تحقيق توصيفي­تحليلي مبتني بر شيوه ميداني(پرسش­نامه) مي­باشد. جامعه آماري پژوهش شامل افراد پياده­رو و ساكن مركز تجاري شهر كرمان مي­باشد كه به صورت تصادفي، 284 نفر از افراد پياده­رو و ساكن در طول يك هفته و 30 نفر از متخصصين، به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. پايايي داده­ها بوسيله آزمون كرونباخ 818/0 محاسبه شد. براي تحليل داده­ها از ­رگرسيون گام به گام و تي دو نمونه­اي مستقل، همچنين جهت اولويت­بندي و ضريب اهميت معيارها، از تكنيك­ BWM در قالب نرم­افزار LINGO استفاده شد. نتايج رگرسيون گام به گام حاكي از آن است كه مؤلفه فعاليت اجتماعي با بتاي 249/ بيشترين تأثير و مؤلفه ايمني و امنيت با ضريب بتاي 138/ كمترين تأثير را بر پياده­روي مركز تجاري شهركرمان دارد. نتايج تي دو نمونه مستقل نشان مي­دهد در سطح معناداري (05/0) درصد بين ميانگين سنجش وضعيت پياده­روهاي مركزي تجاري از ديد دو جامعه افراد پياده(28/2) و متخصصين(29/2) اختلاف معناداري وجود ندارد و هر دو جامعه وضعيت پياده­مداري مركز تجاري شهر كرمان را بر اساس مؤلفه­هاي كيفي پياده­روي، در وضعيت نامطلوب سنجيده­اند. نتايج مدل BWM  نشان مي­دهد كه شاخص ايمني و امنيت با مقدار 169/0 در رتبه اول و نفوذ­پذيري و دسترسي با مقدار 147/0 در رتبه دوم، ساختار، فرم با مقدار 1426/0در رتبه سوم، جذابيت و سرزندگي با مقدار  1422/0در رتبه چهارم، تسهيلات با 138/0مقدار در رتبه پنجم، كاربري­هاي مختلط با مقدار 135/0در رتبه ششم و نهايتاً معيار فعاليت­هاي اجتماعي يا مقدار 123/0در رتبه هفتم قرار گرفت.