ارزيابي توانمندي‌ها و چالش‌هاي طبيعي زمين براي فعاليت كشاورزي در شهرستان فريدونشهر

مطالعه و شناخت توانمندي­هاي نواحي جغرافيايي جهت ايجاد زمينه­هاي علمي لازم به منظور نيل به بهره­مندي بهتر از منابع موجود در راستاي توسعه كشاورزيِ سودمند و پايدار ضروري است. ساختار كوهستاني منطقه فريدونشهر، اهميت فضاي جغرافيايي اين ناحيه را از ديدگاه توسعه روستايي و كشاورزي دوچندان نموده است. بنابراين، رويكرد اصلي پژوهش حاضر، شناخت و معرفي توانمندي­ها و محدوديت­هاي مرتبط بر سطح زمين براي فعاليت كشاورزي در شهرستان مي­باشد. اين مطالعه مي­تواند بخشي از طرح جامع تعيين قابليت­هاي اراضي ناحيه براي توسعه پايدار كشاورزي در منطقه باشد. در اين مطالعه، ارزيابي توان زمين و تهيه نقشه­هاي تعيين پتانسيل از طريق سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) بر مبناي رويكرد تحليلي تصمم گيري چند معياره (MCDM) انجام پذيرفته است. فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) جهت وزن دهي به معيارها و در نهايت روش تركيب خطي وزني (WLC) نيز جهت تلفيق نقشه­ها در دستيابي به اين نتيجه مورد استفاده قرار گرفته است. پارامترهاي مورد استفاده در اين مطالعه عبارتند از: توپوگرافي شامل مدل رقومي ارتفاع و شيب، ويژگي­هاي خاك شامل: عمق خاك، بافت خاك و سنگريزه خاك و همچنين كاربري و پوشش زمين. نتايج ارزيابي توانمندي كشاورزي شهرستان نشان مي­دهد 25/6  درصد از منطقه در طبقه مناسب، 15/6 درصد  اراضي منطقه در طبقه نسبتاً مناسب، 88/12  درصد از اراضي منطقه در طبقه كمي مناسب و 88/6 درصد از زمين منطقه در طبقه تقريباً نامناسب قرار گرفته اند. اين در حالي است كه 84/67 درصد از منطقه در محدوديت كامل براي فعاليت كشاورزي قرار دارد.