مقايسه تأثير تمرين استقامتي و مصرف متيل فنيديت بر تغييرات آسيبهاي بافت كليه موشهاي صحرائي نر ويستار داراي اختلال نقص توجه/بيش فعالي

The Comparison of endurance training and methylphenidate consumption on Histopathological changes of the kidney tissue in Attention Deficit Hyperactivity Disorder Wistar Rats

مقدمه: مباني نظري به نقش تمرينات استقامتي و سازگاري با تمرينات هوازي در كاهش قابل توجه فشار اكسايشي كليوي اشاره دارد؛ بنابراين، هدف از اين پژوهش مقايسه تاثير تمرين استقامتي و مصرف متيل فنيديت بر تغييرات آسيب شناسي بافت كليه موشهاي صحرائي نر ويستار داراي اختلال نقص توجه/ بيش فعالي بود. روش كار روش تحقيق آزمايشگاهي بود. آزمودني­ ها تحقيق در ابتدا شامل 40 سر موش‌ صحرايي نژاد ويستار با دامنه سني 4 تا 6 هفته بودند كه به دو گروه كنترل 7 سر و گروه تزريق L-NAME 33 سر به طور تصادفي ساده تقسيم شدند؛ گروه تزريق L-NAME در سن 8 تا 12 هفتگي به يك گروه 5 تايي نمونه برداري خوني و 4 گروه 7 تايي شامل گروه­ اختلال نقص توجه/ بيش فعالي ، گروه اختلال نقص توجه/ بيش فعالي + تمرين استقامتي، گروه اختلال نقص توجه/ بيش فعالي + مصرف متيل‌فنيديت، گروه اختلال نقص توجه/ بيش فعالي + تمرين استقامتي+ مصرف متيل‌فنيديت تقسيم شدند. از آزمون Open Field جهت تشخيص بيش­فعالي، از تردميل 5 بانده جهت تمرينات استقامتي استفاده شد. از آزمون تحليل واريانس يكطرفه و‌ ويلكاكسون جهت تجزيه و تحليل داه‌ها استفاده شد. از نرم افزار SPSS نسخه 24 جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. نتايج نتايج تحقيق نشان داد كه گروه تمرينات استقامتي نسبت به گروه اختلال نقص توجه/ بيش فعالي داراي بافت نرمال و فاقد بي نظمي يا ازهمگسيختگي مي باشد. گلومرول ها گرچه داراي تعداد و فواصل منظم و مناسبي مي باشند اما تعداد اندكي از آنها داراي كوچك شدگي و اندازه غير طبيعي شده اند. كپسول بومن و فضاي ادراري داراي مشخصات طبيعي بود. نتيجه ­گيري به نظر مي­رسد كه تمرينات استقامتي مي‌تواند جايگزين مصرف متيل فنيديت در ارتباط با تغييرات ساختاري بافت كليه در موشهاي صحرائي نر ويستار داراي اختلال نقص توجه/ بيش فعالي باشد.

Introduction: Theoretical Foundations reffersthe role of endurance training and adaptation to aerobic exercises in significantly reducing the renal oxidative stress. Therefore, the purpose of this study was to compare the effect of endurance training and methylphenidate on histopathologic changes in kidney tissues of male Wistar rats with ADHD. Materials and Methods: The research method was Experimental. The subjects were 40 Wistar rats aged 4 to 6 weeks. They were randomly divided into two groups of control (7 heads and L-NAME): L-NAME injection at 8-12 weeks of age, they were divided into 5 groups of blood sampling and 4 groups of 7, including ADHD, ADHD + endurance training, ADHD + methypheniditis, ADHD + Endurance training + Methypheniditis. From the Open Field test for over-active detection, 5-band treadmill was used for endurance training. One-way analysis of variance and Wilcoxon analysis were used. SPSS software version 24 was used for data analysis. Results: The results showed that endurance chewing group had normal and non-irregular or incompatible ADHD group. Glomeruli, although having regular numbers and intervals, but few have diminished and abnormal size. Bowman capsule and urine atmosphere have normal characteristics and there are no irregularities or inappropriate size. Complex distal tubes and proximal complexions also show neat microscopic specs. There is no evidence of hyperemia or increased inflammatory cells in the tissue. The training group along with the use of methylphenidate were similar to the endurance training group. Conclusion: Endurance training seems to be a substitute for methylphenidate in relation to structural changes in kidney tissue in male Wistar rats with ADHD.