مطالعه‌ي تطبيقي محدوده‌ي استيذان زوجه براي اشتغال در فقه فريقين

امروزه، اشتغال، زنان گريزناپذير گرديده است. از ديگر سو، خروج از منزل شوهر بدون اذن او، «نُشوز» محسوب مي‌شود. درباره ي محدوده استيذان زوجه براي خروج از منزل، گروهي از فقها، استيذان از زوج را به‌طور مطلق واجب و گروهي به قيد «منافات‌نداشتن با حق زوج در استمتاع تام از زوجه»، مقيّد مي‌دانند؛ هرچند زوجه نيز در صورت ضرورت مي‌تواند از خانه خارج و به اشتغال بپردازد. همه ي مذاهب اسلامي اتفاق نظر دارند اگر اشتغال  زوجه چه خارج از منزل، چه داخل منزل با حق استمتاع تام زوج در تنافي باشد، به اذن زوج نياز دارد. فقه فريقين همراستاي با هم بيان مي كنند اشتغال زوجه نبايد با مصلحت خانواده و همچنين با شؤون زوجين و وظيفه مشاركت در تربيت فرزندان و تحكيم خانواده در تنافي باشد. طبق وظيفه رياست و اداره ي خانواده، زوج مي‌تواند بر روابط و رفت ‌و آمدهاي زوجه نظارت داشته باشد. از آن‌سو، طبق اصل آزادي اراده، زوجه مي‌تواند در تمام اموال خود تصرّف نمايد و زوج حق ندارد در امور شخصي زوجه دخالت كند؛ هرچند اجازه از زوج، امري حَسَن به‌شمار مي‌رود.