حذف يون فلزي نيكل(II) از محلول‌هاي آبي به وسيله جاذب نانوساختار MCM41 اصلاح شده با نمك فلزي ZnCl2

سنتز جاذب MCM41 به روش هيدروترمال در حضور اتانول به‌عنوان حلال و ماده فعال سطحي كمكي و در محيط قليايي انجام پذيرفت. جاذب معدني ZnCl2MCM41  به روش پيوند كووالانسي با توزيع مواد در حلال تولوئن و از اندركنش بين ذره‌هاي ZnCl2 با گروه‌هاي سيلانول روي ديوارۀحفره‌هاي MCM41 تهيه شد. تعيين مشخصات اين جاذب با استفاده از آزمايش‌هاي جذب نيتروژن، XRD، طيف سنجي FTIR  و SEM انجام شد. سطح فعال  MCM41بر اساس معادلۀBET برابر با m2/g 1099 به‌دست آمد كه پس از تثبيت ذره‌هاي ZnCl2 روي سطح MCM41 اين مقدار به m2/g 602 كاهش يافت. اثر پارامترهاي دما، pH، زمان تماس و غلظت اوليۀيون نيكل(II) بر روي ميزان جذب يون نيكل(II) بررسي گرديد. ايزوترم جذب لانگ‌موير بهتر از ايزوترم فروندليچ رفتار داده‌هاي تجربي را پيش‌بيني نمود كه نشان دهندۀجذب تك‌لايه‌ و همگن يون‌ نيكل(II) روي جاذب معدني سنتز شده ‌است. در شرايط بهينه، بيش‌ترين ظرفيت جذب يون نيكل(II) با استفاده از ايزوترم جذب لانگ موير mg/g 303 به‌دست آمد. بررسي سينتيك فرايند نشان داد كه جذب يون نيكل(II) روي جاذب ZnCl2MCM41 را مدل شبه مرتبه دوم بهتر از مدل شبه مرتبه اول پيش‌بيني مي‌كند ايزوترم دوبينين رادوشكوويچ انرژي آزاد فرايند برابرkJ/mol 8/9 بدست آمد كه بيانگر شيميايي بودن مكانيسم جذب يون نيكل(II) روي جاذب سنتز شده است.