حاكميت خدا و مردم در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران با ويژگي‌هاي منحصر به فرد از ديگر قوانين اساسي به خاطر تركيب حاكميت دوگانه خدا و مردم ممتاز است. بر اين اساس،‌ مسئله تحقيق اين است كه چگونه مي‌توان بين حاكميت تناقض‌نماي خدا و مردم جمع نمود. پاسخ اجمالي بر مسئله اين است كه با تكيه بر تعدادي از تعاليم كلامي و فقهي مي‌توان مدعي شد كه برخلاف ظاهر تناقض‌نماي حاكميت همزمان خدا و مردم، حاكميت خدا و مردم نه حاكميتي دوگانه كه حاكميتي دو سويه است و حاكميت مردم ذيل حاكميت خدا قرار گرفته و با جواز قبلي از سوي او جريان مي‌يابد. پژوهش حاضر در راستاي تنقيح سؤال و اثبات فرضيه بعد از ارائه تعريفي درباره حاكميت، ابتدا شواهدي از نشانه‌هاي حاكميت الهي و نيز حاكميت ملي در قانون اساسي را گوشزد خواهد كرد. در گام سوم نحوه تلفيق دو نوع حاكميت را ترسيم خواهد نمود. پس از آن با تكيه بر تعدادي از تعاليم كلامي و فقهي شيعه تركيب صورت گرفته توجيه خواهد شد.