نخستين گام در شناخت حقوق بشر

از عمده‌ترين موانع شناخت حقوق بشر ابهام‌آميز بودن مفهوم بشر است. فيلسوفان سنّتي با رويكرد ذات گرايانهٔ ارسطويي بشر را تعريف مي‌كنند و مدّعي هستند كه چنين تعريفي بستر لازم براي شناسايي بشر را فراهم مي‌كند. در اين مقاله ضمن بررسي رويكردهاي افلاطوني و ارسطويي به شناخت بشر، نشان مي‌دهم چگونه تعريف ارسطويي بشر نه از كفايت فلسفي برخوردار است و نه كارآيي عملي دارد. بعلاوه، اين رويكرد مسبّب بسياري از سوء برداشت‌ها دربارهٔ حقوق بشر است. سپس ضمن نقد مباني ذات گرايي، رويكرد جايگزيني مبتني بر سنّت تحليلي براي تعريف بشر ارايه مي‌كنم كه بر اساس آن «تعريف بشر» با «معناي كلمهٔ بشر» معادل است. اين رويكرد هم از خطاهاي فلسفي رويكرد ذات گرايانه بري است، هم براي تشخيص مصاديق بشر عملاً كاراست.