اخلاق صلح در جهاني متكثر، درآمدي بر فلسفه سياسي نوين

هدف نويسنده آن است كه اثبات كند فلسفه سياسي در برابر چالش‌هاي متعدد در حيات سياسي نيازمند اصلاحدر مباني خود است. در استدلال نسبت به نشان دادن نوميدي و سرخوردگي به سير توسعه جامعه، ناكامي و ضعف سه مولفه نظري مطرح در سده بيستم يعني ناسيوناليسم، دموكراسي ليبرال و سرمايه‌داري مورد توجه و ارزيابي قرار مي گيرد. پس از اشاره به پيامدهاي منفي حاصل از چنين سرخوردگي‌ها كه شامل گسترش ناامني، خشونت است، ايده گفتگوي فرهنگي به مثابه مبناي جديد از نظريه‌پردازي اخلاقي در جهان متكثر مورد بررسي قرار مي‌گيرد. نويسنده با عنايت به ايده اخلاقي كانتي هابرماسي بر آن است جهان امروز كه جامعه‌اي غيرداوطلبانه بر پايه شراكت در خطرات است نيازمند فلسفه سياسي جديد مبتني بر رويكرد گفتگويي است. بر همين اساس مولفه هاي اخلاق صلح‌جويانه مورد بررسي و نقد قرار گرفته است: از جمله گفتگوي پايدار، تأكيد بر فهم تاريخي، مشاركت بين تمدني، فضيلت‌خواهي جهان‌شمول. ويژگي‌هاي حاضر اصولي برگرفته از مدرنيته در معناي كانتي با امعان‌نظر به مفاهيم متأثر از تئوري‌هاي انتقادي است