مقايسه اثر تجويز اوندانسترون و آتروپين وريدي بر فراواني بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت بيماران در ريكاوري در بيماران تحت عمل جراحي استرابيسم

The effect of ondansetron and atropine administration on postoperative nausea and vomiting and duration of recovery stay in patients who undergoing strabismus surgery

زمينه و هدف: تهوع و استفراغ در دوره پس از عمل به‌عنوان يكي از شايع‌ترين شكايات بيماران پس از عمل جراحي استرابيسم مطرح شده است. هدف از انجام پژوهش كنوني اثربخشي تجويز آتروپين در مقايسه با اوندانسترون بر فراواني بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت در ريكاوري در بيماران تحت عمل جراحي استرابيسم بود. روش بررسي: اين مطالعه از نوع مورد-شاهدي بود كه از اسفند 1397 تا ارديبهشت 1398 در بيمارستان فارابي تهران انجام شد. در اين مطالعه 90 بيمار 3 تا 30 ساله به‌طور تصادفي به سه گروه تقسيم شدند. پس از القاي بيهوشي يك گروه از بيماران پلاسبو در نظر گرفته شده و براي يك گروه آتروپين وريدي با دوز kg 30/µg و گروه سوم اوندانسترون وريدي با دوز mg/kg 0/1 تجويز شد. ميزان تهوع و استفراغ پس از عمل، مدت اقامت در ريكاوري و رضايتمندي پرستاران ريكاوري از بيماران مربوط به گروه‌ها مورد مقايسه قرار گرفتند. يافته‌ها: تجويز آتروپين و اوندانسترون به‌طور چشمگيري موجب كاهش فراواني بروز تهوع و استفراغ در ريكاوري شد. از نظر ميزان بروز تهوع و استفراغ بين گروه آتروپين و اوندانسترون تفاوت چشمگيري مشاهده نشد. با تجويز آتروپين و اوندانسترون مدت زمان اقامت بيماران در ريكاوري نسبت به گروه كنترل كاهش يافت. رضايتمندي پرستاران ريكاوري دو گروه آتروپين و اوندانسترون نيز نسبت به گروه كنترل بالاتر بود. نتيجه‌گيري: تجويز آتروپين به‌اندازه اوندانسترون در كاهش بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت بيماران در ريكاوري پس از عمل جراحي استرابيسم موثر بود.

Background: Nausea and vomiting is one of the most common complications after the strabismus surgery. In this study, we evaluated the efficacy of atropine versus ondansetron administration on the incidence of postoperative nausea and vomiting and duration of recovery stay in patients undergoing this procedure. Methods: In this case-control study, 90 patients between 3 to 30 years old who were candidates for elective strabismus surgery in Farabi Eye Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran, from February to April 2019, were randomly divided into three groups (placebo, ondansetron and atropine group). Patients who had taken hypnotic drugs while entering the operating room were excluded. In all patients, after arriving into the operating room and installation of standard monitoring equipment and peripheral vein implantation, anesthesia was induced by receiving 0.05 mg/kg midazolam, fentanyl 1 μg/kg and propofol 2.5 mg/kg. After induction of anesthesia, placebo group was compared with ondansetron group and atropine group that received 0.1 mg/kg ondansetron and 30 µg/kg atropine, respectively. The rate of postoperative nausea and vomiting, duration of recovery stay and satisfaction of recovery nurses were recorded and compared between groups. Results: There was no statistically significant difference between the three groups in terms of mean age, weight, and gender. It seems that group matching is appropriate and there are no confounding factors for demographic variables. Administration of atropine and ondansetron significantly reduces the incidence of nausea and vomiting postoperatively and in recovery. There was no significant difference in the incidence of nausea and vomiting between the atropine and ondansetron groups. Duration of recovery stay was decreased after ondansetron and atropine administration versus control group. Postoperative laryngospasm and bronchospasm were not observed in any of the three groups after surgery and at the time of recovery. The satisfaction of recovery nurses in both atropine and ondansetron groups were higher than control group. Conclusion: It seems that the administration of atropine as much as ondansetron can be effective in reducing the incidence of postoperative nausea and vomiting and the length of recovery stay in patients who undergoing strabismus surgery.