موانع و محدوديت هاي ساختاري تعهد به اخلاق شهروندي در بين جوانان 18 تا 29 سال

اين مقاله برگرفته از پژوهشي است كه  موانع و محدوديت هاي تعهد به اخلاق شهروندي را با هدف شناخت موانع عمده ساختاري(عيني ذهني) در ابعاد (عملي نگرشي و ارزشي) تعهد به اخلاق شهروندي در بين جوانان 18 تا 29 سال در شهر تهران مورد مطالعه قرار داده است؛ اينكه آيا محدوديت هاي ساختاري (عيني ذهني) در ابعاد (عملي، نگرشي و ارزشي) تعهد به اخلاق شهروندي در بين  جوانان تهراني تاثير دارد يا خير سوال اصلي تحقيق حاضر است.  در چارچوب نظري اين تحقيق از نظريه هاي پارسونز براي تبيين متغير مستقل(موانع و محدوديت هاي ساختاري) واز نظريه دوركيم، گيدنز و هابرماس براي تبيين متغير وابسته (تعهد به اخلاق شهروندي) استفاده شده است. اين تحقيق به روش پيمايش و گردآوري داده ها با ابزار پرسشنامه (محقق ساخته) صورت گرفته است. حجم نمونه با روش نمونه گيري تصادفي به دست آمده است؛ به اين ترتيب كه پس از تقسيم تهران به مناطق مختلف با نمونه گيري خوشه اي و تصادفي، با پاسخگويان مصاحبه و اطلاعات مورد نياز گردآوري شد. جامعه آماري تحقيق، شهروندان 18 تا 29 ساله تهراني مي باشند. فرضيات با آزمون هاي آماره اي پيرسون، رگرسيون و تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.   نتايج تحقيق حاكي از اين است كه محدوديت هاي ساختاري در ابعاد اجتماعي، فرهنگي، شخصيتي و زيستي با تعهد به اخلاق شهروندي رابطه دارند و نظام فرهنگي  بيشترين تاثير محدودكننده را بر متغير وابسته تعهد به اخلاق شهروندي اعمال مي كند. به طور كلي، در تحقيق حاضر مسئله اصلي يعني موانع و محدوديت هاي ساختاري در تعهد به اخلاق شهروندي بر حسب تئوري هاي اجيل پارسونز قابل تبيين مي باشد.  همچنين، بر اساس تئوري هابرماس، گيدنز، دوركيم و پوپر تاثير محدوديت هاي ساختاري بر  تعهد به اخلاق شهروندي قابليت تبيين دارد.