مطالعه رابطه حمايت اجتماعي با سلامت اجتماعي (مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه خوارزمي)

انسان، موجودي اجتماعي است و از روي غريزه و فطرت خود به دنبال برقرار كردن ارتباط با ساير هم نوعان خود است تا از اين طريق، خود را در زير چتر حمايتي آن ها قرار دهد و از مزيت هاي با هم بودن بهره و نصيبي ببرد. افراد از طريق پيوند و اتصال به شبكه ها و گروه هاي مختلف در جامعه اعم از رسمي و غير رسمي و ارتباط نزديك با اعضاي اين شبكه ها مي توانند از توجه و حمايت آن ها برخوردار شوند، از احساس انزوا و تك افتادگي رهايي يابند و به عنوان يك شهروند آگاه و مسئول، در وهله اول سلامت خود و اطرافيان و در وهله بعدي، سلامت يك جامعه را تضمين كنند. به اين منظور و جهت پي بردن به تاثير چنين حمايت هايي كه يك شخص از پيوندهاي اطراف خود مي گيرد بر سلامت اجتماعي اش، 361 نفر از دانشجويان دانشگاه خوارزمي تهران به شيوه طبقه اي متناسب و با ابزار پرسش نامه مورد پيمايش قرار گرفتند. يافته ها بيان گر آن است كه ارتباط معنادار و مستقيمي بين دو متغير حمايت اجتماعي و سلامت اجتماعي وجود دارد. ضريب همبستگي چندگانه r نشان مي دهد كه ابعاد مختلف حمايت اجتماعي بر روي هم به اندازه 0.298 با سلامت اجتماعي همبستگي دارند. هم چنين ضريب تبيين r2 بيان گر اين است كه ابعاد سه گانه حمايت اجتماعي 8.9 درصد از تغييرات سلامت اجتماعي را تبيين مي كنند. بر اساس ضرايب بتاي استاندارد شده (beta)، بعد حمايت خانواده با ضريب 0.169 بيش ترين سهم را در تبيين سلامت اجتماعي دارد و بعد از آن حمايت ديگران مهم است كه ضريبش 0.143 مي باشد. در مورد بعد حمايت دوستان نيز از آن جايي كه ضريب معناداري آن زير 0.05 است مي توان گفت كه در تبيين سلامت اجتماعي سهم بسيار ناچيزي ايفا مي كند. همچنين، نتايج مدل سازي معادله هاي ساختاري و شاخص هاي برازش آن نشان داد كه با افزايش حمايت اجتماعي، سلامت اجتماعي نيز افزايش مي يابد.