تحليل جامعه شناختي عوامل مؤثر بر شادماني اجتماعي جوانان شهر تهران

شادماني يا نشاط از جمله مفاهيمي است كه در چند سال اخير در حيطه روانشناسي رشد گسترش زيادي داشته و مدتي است كه در جامعه شناسي به عنوان يكي از شاخص هاي توسعه مد نظر قرار گرفته است. شادماني اجتماعي را مي توان موتور محركه توسعه دانست كه در افزايش بهره وري نيروي انساني نقش آفريني مي كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل اجتماعي مؤثر بر شادماني جوانان شهر تهران صورت گرفته است. نمونه آماري شامل 380 نفر از جوانان شهر تهران مي باشد كه از طريق نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي و با استفاده از فرمول كوكران انتخاب شده اند. فرضيات پژوهش از طريق ضريب همبستگي پيرسون مورد بررسي قرار گرفته اند. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بين اميد به آينده، احساس امنيت اجتماعي، احساس مقبوليت اجتماعي، احساس اعتماد اجتماعي، عدالت توزيعي، فعاليت هاي گروهي، رضايت از زندگي، هدفمندي و شادماني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. اين متغيرها 69 درصد تغييرات واريانس شادماني را تبيين مي كنند و همچنين متغير احساس مقبوليت اجتماعي با ضريب تاثير 0.84 بيشترين تاثير را بر متغير وابسته شادماني دارد.