نسبت هويت قومي و ملي در نزد جوانان استان البرز

بنيادي ترين  تغيير وتحولات انساني در دوره نوجواني و جواني اتفاق مي افتد؛ دوراني كه طي آن  فرد همواره در تلاش و جستجو براي معنا و ماهيت خويش است و اين كاوش و جستجوگري را در محيط و اجتماع پيرامون خويش و در ارتباط با ديگران نمودار مي سازد. فرد جوان مي داند اين اجتماع اعم از خانواده، طايفه، قوم و ملت بخشي از وجود و ماهيت وي را شكل داده و به فراخور تعامل با آنها جامعه پذير و هويت پذير شده است. تحقيق حاضر به شيوه پيمايشي انجام شده و از تكنيك پرسشنامه براي جمع آوري داده ها استفاده گرديده است. جامعه آماري آن شامل جوانان 18 تا 30 سال متعلق به شش گروه قومي ساكن شهركرج مي باشد كه از اين تعداد به كمك فرمول كوكران، 245 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. نتايج پژوهش بيانگر وجود تشابهات و قرابت هايي بين هويت قومي و ملي مي باشد. ميزان گرايش به ابعاد عام هويت قومي و ملي در بين گروه هاي قومي داراي تفاوت معناداري مي باشد، اما دال بر اين نيست كه بعد خاص هويت قومي و ملي در نزد آنها ضعيف باشد. يافته ها نشان مي دهد كه متغيرهاي سرمايه فرهنگي، رسانه جمعي و مدت زمان اقامت در كرج اثر مستقيم و فزاينده اي غيرمستقيم بر گرايش به ابعاد عام هويت قومي و ملي دارند. گستره روابط  به تنهايي اثر مستقيم دارد و از سوي ديگر، با افزايش احساس محروميت نسبي در جوانان، گرايش به ابعاد عام هويت قومي و ملي تضعيف مي شود. در مجموع 5 متغير فوق حدود  29درصد از تغييرات گرايش به ابعاد عام هويت قومي و ملي را در بين جوانان تبيين مي نمايند.