نقش شفقت به خود در رفتارهاي پرخطر دانشجويان

هدف اين پژوهش، تعيين نقش شفقت به خود در رفتارهاي پرخطر دانشجويان مي‌باشد. در يك بررسي توصيفي از نوع همبستگي، 273 (170 دختر و 103 پسر) دانشجو به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله‌اي در پژوهش شركت نمودند و به پرسشنامه‌هاي شفقت به خود (نف، 2009) و پرسشنامه رفتارهاي پرخطر بررسي ملي رفتارهاي پرخطر دانشجويان آمريكا(NCHRBS) نسخه 2007 پاسخ دادند. تحليل داده ها با استفاده از آزمون تي، همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون انجام گرفت.  نتايج نشان داد كه شفقت به خود رابطه منفي و معني‌داري با رفتارهاي پرخطر دارد (0.00 =p). قضاوت درباره خود به عنوان يكي از سه بعد شفقت به خود بيش‌ترين تأثير رگرسيوني را در كاهش رفتارهاي پرخطر دارد. درمجموع، مؤلفه هاي شفقت به خود تواماً 12.7 درصد از واريانس رفتارهاي پر خطر را تبيين مي كنند. براساس داده‌هاي به دست آمده مي توان نتيجه گرفت كه شفقت به خود جوانان به عنوان يكي از عوامل افزايش دهنده سلامت روان سبب كاهش رفتارهاي پرخطر مي‌شود. بنابراين مي‌تواند در امر پيشگيري از رفتارهاي پرخطر اهميت بالايي داشته باشد.