نقش شبكه هاي اجتماعي مجازي در جامعه پذيري سياسي جوانان شهر تهران با تاكيد بر اعتماد رسانه اي

يكي از مهمترين كارويژه هاي دولت ها، حفظ، نگهداشت و انتقال ارزش هاي سياسي حاكم بر جامعه مي باشد كه اين مهم از طريق عوامل مختلفي از جمله شبكه هاي اجتماعي مجازي محقق مي شود. جوانان به عنوان مهمترين قشر استفاده كننده از شبكه هاي اجتماعي مجازي، در يكي از حساس ترين مراحل سني جامعه پذيري سياسي قرار دارند. با توجه به نتايج تحقيقات موجود، وضعيت جامعه پذيري سياسي در بين جوانان ايراني، كمتر از متوسط و ميانگين جامعه مي باشد. بنابراين بررسي نقش عوامل موثر بر جامعه پذيري سياسي جوانان، با تاكيد بر مطالعه نقش شبكه هاي مجازي، هدف اين پژوهش است.  اساس چارچوب نظري اين تحقيق تلفيقي از نظريه گيدنز، آلموند و پاول، ايزابل آنگ و الهيو كاتز و ...       مي باشد. روش تحقيق بنا بر ماهيت داده هاي به دست آمده،  جزو تحقيقات پيمايشي و شيوه  نمونه گيري، تصادفي خوشه اي چندمرحله اي است و حجم نمونه از طريق فرمول كوكران محاسبه شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه اعتماد رسانه اي به عنوان تاثيرگذارترين متغير بر روي جامعه پذيري سياسي با ميزان اثر 0.452 و متغير ميزان استفاده از فضاي مجازي با 0.259 و متغير سابقه استفاده از فضاي مجازي با0.160 بر روي متغير جامعه پذيري سياسي تاثيرگذار بوده اند، ولي تاثير متغيرهاي زمينه اي و متغير پايگاه اقتصادي اجتماعي معنادار نبوده است. به علاوه، يافته ها نشان مي دهند كه شبكه هاي اجتماعي مجازي در راستاي جامعه پذيري سياسي غيررسمي عمل مي نمايند. بنابراين پيشنهاد مي شود در راستاي دفاع از فرهنگ سياسي رسمي كشور، نقش دولت در مديريت و كنترل فضاي مجازي فعالانه تر و پررنگ تر گردد