تحول تجربه زنانه عشق و ازدواج: مطالعه‌اي مردم‌نگارانه بر زنان تحصيل‌كرده و شاغل شهري در تهران

اين مقاله در پي شناخت تاثير عاطفه عاشقانه بر شكل بندي ازدواج است. روش پژوهش، روند پژوهي مردم نگارانه بود و داده ها در خلال يازده سال (1384 تا 1395) از طريق مصاحبه هاي عميق و مشاهده گردآوري شد. نمونه گيري در اين پژوهش، هدفمند بود و افراد عمدتا بر حسب تحصيلات، شغل و سن  انتخاب شدند. اين مقاله براساس يافته هاي حاصل از مشاركت داوطلبانه 46 تن از زنان شاغل و داراي تحصيلات دانشگاهي ساكن تهران فراهم شد.  يافته ها نشان مي دهد كه در نسل هاي جوان تر زنان، عشق تبديل به امري ضروري در ازدواج شده است، در حالي كه در بين زنان مسن تر عشق چندان مهم نبود و ازدواج از اهميت زيادي برخوردار بود. همچنين، در خلال زمان ضرورت ازدواج به مثابه نابود كننده عشق، به چالش كشيده شد. با توجه به وجود يا عدم وجود عشق، سه نوع ازدواج سنتي، ازدواج انتخابي عاقلانه و ازدواج عاشقانه شناسايي شده است. چالش هاي ازدواج عاشقانه از دوگانه هاي مهم حاصل از تجربه عاشقانه شامل عشق سنتي/رابطه مدرن، زن معشوق/عاشق، مرد عاشق/شوهر و زن معشوق/همسر ناشي مي شود. در ازدواج سنتي و ازدواج انتخابي لزوما عشق پس از ازدواج ديده نشد.