اكولوژي شهري و گرايش جوانان مهاجر فصلي به جرم در شهر تهران

هدف اين مقاله،  بررسي تأثيرات منفي اكولوژيك(بوم شناختي) مهاجرت و شهرنشيني بر گرايش جوانان (كارگران مهاجر فصلي) به جرم و رفتارهاي پرخطر در شهر تهران مي باشد. فرض كلي مقاله اين است كه عوامل بوم شناختي شهري بر گرايش كارگران مهاجر فصلي  جوان به رفتارهاي مجرمانه و پرخطر اثرگذار مي باشد.  چارچوب نظري تحقق، نظريه اكولوژي شهري است كه بر  پيامدهاي منفي شهرنشيني تاكيد دارد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه كارگران مهاجر فصلي در شهر تهران است كه داده هاي تحقيق از طريق روش پيمايش و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و از طريق نمونه گيري غيراحتمالي در دسترس گردآوري شده است. حجم نمونه برابر با 381 نفر مي باشد. داده هاي گردآوري شده با استفاده از نرم افزار spss   مورد تحليل قرار گرفت. يافته هاي توصيفي نشان مي‌دهد ميزان شيوع استعمال سيگار و قليان و اعتياد به مواد مخدر در بين كارگران فصلي داراي بيشترين فراواني است. بر اساس نتايج تحقيق، همنشيني افتراقي و از خود بيگانگي اجتماعي با ضريب همبستگي 0.676 و 0.593 داراي قوي‌ترين رابطه معنادار با ميزان آسيب پذيري كارگران مهاجر فصلي مي‌باشد. همچنين نتايج رگرسيوني تحقيق نشان مي‌دهد كه متغيرهاي مستقل تحقيق، 0.62 درصد از واريانس و تغييرات متغير وابسته يعني گرايش كارگران مهاجر فصلي به جرم و رفتارهاي پرخطر را تبيين مي‌كنند.