توسعه پايدار محله اي در چارچوب حكمروايي خوب شهري (مورد مطالعه : محلات منطقه شش شهرداري تهران)

امروزه نحوه مديريت شهري مي تواند در پايداري محلات تاثير گذار باشد. در حال حاضر رويكردي كه به عنوان اثر بخش ترين، كم هزينه ترين و پايدارترين شيوه اعمال مديريت شهري معرفي مي شود «حكمروايي خوب شهري» مي باشد. هدف كلي اين پژوهش تحليل الگوي حكمروايي خوب شهري در توسعه پايدار محله‌اي محلات منطقه شش تهران مي باشد. روش تحقيق نوصيفي ـ تحليلي است. به همين منظور ابتدا محلات منطقه شش به لحاظ شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري و توسعه پايدار محله‌اي با استفاده از مدل وزن دهي آنتروپي شانون و VIKOR مورد بررسي قرار گرفتند و در مراحل بعدي براي بررسي ارتباط بين پايداري محله اي و حكمروايي خوب شهري از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغييره بهره گرفته شد. نتايج حاصل از مدل VIKORنشان ميدهد كه محلات منطقه 6 از لحاظ حكمروايي خوب شهري و توسعه پايدار محله اي در وضعيت ضعيف و ناپايداري هستند و از لحاظ شاخص هاي حكمروايي خوب شهري محله گاندي در رتبه اول و محله بهجت در رتبه آخر قرار دارد. همچنين از لحاظ شاخص هاي توسعه پايدار محله اي محله آرژانتين ساعي به عنوان پايدارترين محله و محله نصرت به عنوان ناپايدارترين محله معرفي شدند. آزمون همبستگي پيرسون هم نشان مي دهد كه بين حكمروايي خوب شهري و توسعه پايدار محله اي در محلات منطقه 6 رابطه معناداري وجود دارد. نتايج حاصل از آزمون رگرسيون چند متغييره نشان دهنده اين امر است كه در بين شاخص هاي حكمروايي خوب شهري، شاخص مشاركت بيشترين تاثير را در توسعه پايدار محله اي دارند