سنجش پايداري سيستم هاي حمل و نقل در دسترسي به كاربري هاي گردشگري منطقه 22 شهرداري تهران، مطالعه موردي: درياچه شهداي خليج فارس(درياچه چيتگر)

پايداري سيستم كلان شهرها حاصل تعامل صحيح خرده سيستم هاي موجود در آن مي باشد. از اينرو شناخت عوامل و مولفه هاي تاثيرگذار بر پايداري، از ضروريات دستيابي به اين مهم مي باشد. در مقاله حاضر به دو خرده سيستم شهري و تعامل بين آنها توجه خاص شده است؛ حمل و نقل شهري و گردشگري شهري در بستر كلان شهر تهران، در محدوده منطقه 22 شهرداري و در حوزه نفوذ درياچه شهداي خليج فارس(درياچه چيتگر). بر اين اساس پس از بررسي مولفه هاي موثر بر پايداري، از طريق آزمونهاي آماري به تحليل اين مولفه ها، البته در قالب چهار شاخص عمده پرداخته شده است. روش تحقيق از نوع توصيفي ـ تحليلي بوده كه در آن گردآوري داده ها بر پايه پرسشنامه هايي مي باشد كه در ميان كارشناسان و متخصصان حوزه هاي برنامه ريزي شهري، حمل ونقل و ترافيك و گردشگري، توزيع گرديد. جامعه آماري حدود 100 نفر بوده كه به روش غير تصادفي هدفمند انتحاب شده اند و به منظور تحليل آمارهاي گردآوري شده از نرم افزار SPSS22 و از روش هاي آماري از قبيل آزمون تي تك متغيره و نيز آزمون فريدمن استفاده شده است. نتايج آزمونها نشان مي دهد كه معيارهاي چهارگانه پايداري مورد مطالعه، فاقد پايداري لازم بوده و در ميان مولفه هاي موثر بر پايداري، معيار زيست محيطي داراي بيشترين تاثير و معيار حمل ونقلي داراي كمترين تاثير در ارزيابي پايداري سيستم ها حمل و نقل منطقه 22 شهرداري تهران در دسترسي به درياچه شهداي خليج فارس مي باشند.