سنجش آسيب پذيري مراكز آموزشي از منظر پدافند غيرعامل؛ (مطالعه موردي: مدارس ابتدائي كلان شهر اهواز)

فضاي آموزشي از جمله كاربري‌هاي استراتژيك شهري مي‌باشند كه بعضاً به دليل عدم توجه به شرايط مكاني به صورت ناموزون، به عنوان كاربري‌هاي غيرسازگار با كاربري آموزشي همجوار شده‌اند؛ هدف اصلي اين تحقيق سنجش آسيب‌پذيري مراكز آموزشي از منظر پدافند غيرعامل مطالعه موردي: مدارس ابتدائي كلان‌شهر اهواز مي‌باشد. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفيتحليلي است. دادههاي نظري پژوهش به روش كتابخانه‌اي و ميداني گردآوري شد و به منظور سنجش آسيب‌پذيري مراكز ابتدائي با توجه به دو اصل مكانيابي و مقاوم‌سازي پدافند غيرعامل از بانك داده مكاني بهره گرفته شد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم‌افزارهاي(Excel GIS, Geoda, Spss,) استفاده شده است. مدل به كار رفته نيز تحليل سلسله مراتب فازي (FAHP) با نظرخواهي از 7 نفر از كارشناسان بوده است. تحليل يافته‌ها نشان مي‌دهد كه از لحاظ ماتريس سازگاري مدارس در مناطق مختلف كلانشهر اهواز، مناطق دو، سه و شش آسيب‌پذيرترين مناطق مي‌باشد و مناطق هفت و چهار ايمن‌ترين مناطق شناخته شده است. ميزان تأثير طيف‌هاي طبقه‌بندي پژوهش در سنجش آسيب‌شناسي مدارس ابتدائي با استفاده از مدل برازش رگرسيوني حكايت از آن دارد كه تمامي طيف‌هاي پنج‌گانه با سطح اطمينان 100% معني‌دار بوده، جهت سنجش آسيب‌پذيري مدارس ابتدائي از منظر اصل مقاوم‌سازي از شش شاخص با استفاده از روش‌هاي خودهمبستگي فضايي و Anselin local Morans استفاده شد، نتايج نشان مي‌دهد كه 41.28 درصد مدارس ابتدائي در شهر اهواز در وضعيت كاملا ايمن و 18.35 درصد نيز در وضعيت كاملا ناايمن قرار گرفته‌اند.