راهبردپژوهي در سايۀ عوامل كلان محيطي در گردشگري شهري با استفاده از مدل‌هاي ‏كمي و كيفي (مطالعۀ موردي: توسعۀ گردشگري شهر يزد)

گردشگري براساس وجود جاذبه‌هاي ديدارگر شكل مي‌گيرد و شهرها يكي از مكان‌هاي پرجاذبۀ گردشگري هستند. گردشگري شهري يكي از عوامل مهم توسعۀ اقتصادي‌ـ اجتماعي و رفاهي شهر و شهرنشينان است. شهر يزد از جمله شهرهاي تاريخي كشور است كه ويژگي‌هاي لازم براي توسعۀ گردشگري شهري را دارد. پژوهش حاضر سعي بر اين داشت كه با استفاده از روش SWOT و PESTLE ضمن بررسي نقاط قوت و ضعف و فرصت و تهديد در بخش گردشگري شهري شهر يزد، بهترين راهبردها را براي مقابله با تهديدها و بهره‌گيري از فرصت‌ها تعيين كند. روش پژوهش توصيفي‌ـ تحليلي است و گردآوري اطلاعات با استفاده از روش‌هاي مشاهده مستقيم و مصاحبه و تهيه پرسشنامه انجام گرفته است. در فرايند گردآوري اطلاعات و به‌خصوص در جمع‌آوري پرسشنامه، جامعه نمونه در سه سطح مردم، گردشگران، و مسئولان ادارات مرتبط با گردشگري شهري است. جهت نمونه‌گيري از روش خوشه‌اي استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه در تدوين راهبردهاي توسعه گردشگري شهري با تأكيد بر عوامل خارجي بايد جنبه‌هاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي، فناوري، قانوني، و محيط زيستي در نظر گرفته شود. در پژوهش حاضر، اين عوامل دسته‌بندي شده و در‌نهايت با توجه به عوامل داخلي و خارجي راهبردهايي براي توسعه گردشگري شهري يزد از جمله پيش‌رفتن به سوي دولت الكترونيك و تسهيل خدمات‌رساني به گردشگران از طريق ايجاد خدمات الكترونيك، افزايش‌دادن سرمايۀ در گردش، و خروج از ركود سرمايه در شهر از طريق تصويب قوانين تضمين سود سرمايه و در‌نتيجه كاهش تورم ارائه شد.