اولويت‏ بندي راهبردهاي مديريت مقاصد گردشگري با استفاده از مدل‏هاي كمّي و كيفي (مطالعۀ موردي: شهر سلطانيه)

شهر سلطانيه، در استان زنجان، با داشتن ميراث جهاني گران‌بهايي همچون گنبد سلطانيه و آثار تاريخي فرهنگي بسيار از مقاصد مهم گردشگري استان است. ولي تاكنون نتوانسته است آن‏چنان‌كه بايد در عرصۀ گردشگري جايگاه مناسبي به‌دست آورد. يكي از دلايل اين مسئله توجه به معماري و تاريخ شهر بيش از مسائل مربوط به گردشگري است كه پيامد آن عدم شناخت بازار گردشگري شهر است. ازاين‏رو، در اين تحقيق با استفاده از مدل‏هاي برنامه‏ريزي استراتژيك از جمله SWOT و QSPM به اولويت‏بندي راهبردهاي مؤثر در مديريت بازار گردشگري شهر سلطانيه پرداخته شد. روش تحقيق، توصيفي تحليلي بوده و گردآوري داده‏ها به روش اسنادي، پيمايشي، مصاحبه با كارشناسان گروه دلفي، و گردشگران در قالب تهيۀ پرسشنامه صورت گرفته است. سپس آراي گروه دلفي و گردشگران در ماتريس عوامل دروني و بيروني و ماتريس برنامه‏ريزي راهبردهاي كمّي به‌كار گرفته شد و راهبردهاي مؤثر اولويت‏بندي شد. نتايج نشان مي‏دهند كه بازار گردشگري شهر از نظر عوامل داخلي و خارجي وضعيت مناسبي ندارد. به همين دليل نيز راهبردهاي تدافعي (WT) در اولويت اول و راهبردهاي محافظه‌كارانۀ (WO) در اولويت دوم برنامه‏ريزي قرار گرفتند. ارتقاي تبليغات، واگذاري تسهيلات به بخش خصوصي جهت ساخت هتل و اقامتگاه، تسريع در بازسازي بناهاي تاريخي از گروه WT، و حفظ بازار گردشگري شهرهاي نزديك همراه با شناساندن جاذبه‏هاي شهر در استان‏هاي دور و استفاده از پتانسيل طبيعي منطقه براي ايجاد تأسيسات تفريحي از گروه WO در اولويت‌اند.