سنجش و ارتقاي كيفيت نمايانگرهاي كاركردي و اجتماعي دروازه‌هاي ورودي و خروجي شهر در راستاي توسعۀ گردشگري (مطالعۀ موردي: شهر بانه)

دروازۀ شهر اولين فضايي است كه مسافر در هنگام ورود به شهر با آن مواجه مي‌شود و همچنين آخرين فضايي است كه در هنگام خروج از شهر مخاطب بعد از طي نمودن آن، از شهر خارج مي‌شود؛ بنابراين، دروازۀ شهر در ايجاد خاطرۀ ذهني، نقش مؤثري برعهده دارد. در فضاي دروازۀ شهر، ويژگي‌هاي طبيعي بيرون و پيرامون شهر و همچنين خصوصيات محيط انسان‌ساخت داخل شهر قابل‌مشاهده است. فضاي دروازۀ شهر با توجه به موقعيتي كه دارد، بايد عملكردها و كيفيت‌هاي متنوع محيطي داشته باشد تا در زمان‌ها و شرايط مختلف به كار گرفته شود. مطلوبيت كيفيت‌هاي محيطي دروازۀ شهر و وجود عملكردهاي متنوع در آن موجب مي‌شود كه اين عرصه به يك كانون فعاليتي براي جذب جمعيت تبديل شود و فعاليت گردشگري در آن ادامه يابد. اين مقاله از نوع كاربري و با روش آميخته انجام شده است. براساس سنجه‌هاي درنظر گرفته‌شده براي بررسي كيفيت نمايانگرهاي كاركردي و اجتماعي در دروازه‌هاي شهر بانه، برداشت‌هاي ميداني انجام شده و براي بررسي ميزان مطلوبيت سنجه‌ها از آزمون z با ميزان اطمينان 95 درصد استفاده ‌شده و نتايج به‌دست‌آمده، تحليل و بررسي شد. سپس در راستاي توسعۀ گردشگري در دروازه‌هاي شهر بانه راهكارهاي بهبود كيفيت كالبدي فضاهاي جمعي، افزايش قابليت دعوت‌كنندگي فضاي دروازه، افزايش قابليت حضور افراد در فضاهاي دروازه در فصل‌هاي مختلف سال و در طول شبانه‌روز، حفظ و ارتقاي ايمني و امنيت، بهبود كيفيت معابر و دسترسي‌ها، ايجاد اختلاط كاربري و سازگاري ميان كاربري‌ها، آرام‌سازي ترافيك در طول مسيرهاي ورود به شهرو افزايش كارايي اقتصاديارائه شد. براي هريك از راهكارهاي يادشده، سياست‌هاي ويژه‌اي براي تحقق آن‌ها تعريف شده است.