تأثير ناپايداري سياسي بر مفاسد اجتماعي قاضيانِ ايران در قرن هشتم قمري براساس متون منظوم

قاضيان از موقعيت مهمي در نظام قضايي و اداري ايران در قرن هشتم قمري برخوردار بودند. آنان زير نظر قاضي‌القضات و كارگزاران سياسي به‌ فعاليت مي‌پرداختند. وظيفۀ آنها رسيدگي به‌ دعاوي و مشكلات قضايي مردم بود. در اين قرن، ايران برخلاف گذشته تمركز و يكپارچگي سياسي نداشت و گرفتار بي‌ثباتي شده ‌بود. جدالِ هميشگيِ سلسله‌هاي محلي با يكديگر، باعث گسترش ناامني شده بود. شريان‌هاي اقتصادي از كار افتاده و ناهنجاري‌هاي اخلاقي و اجتماعي افزايش يافته‌ بود. در اين پژوهش، براساس منابع منظوم و با روش تبيين علّي تلاش شده ‌است به ‌اين مسئله پرداخته شود كه ناپايداري سياسي چه ‌تأثيري بر مفاسد اجتماعي قاضيان ايران در قرن هشتم قمري داشته است؟ نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ناامني نقطۀ عزيمت بسياري از تحولات ايران در اين قرن بوده و موجب چندگانگي و تضاد اجتماعي، واپس‌گرايي و گسترش انحرافات اخلاقيِ قاضيان شده‌ بود. با توجه به نابساماني سياسي، مفاسد اجتماعي قضات بيشتر شد و باعث شده‌ بود تا گروهي از قاضيان بي‌دانش، رشوه‌خوار، رياكار و بي‌اخلاق روي ‌كار آيند.