عنوان مقاله :
تأثيرميزان استفاده از شبكههاي اجتماعي مجازي با نقش ميانجي گري كيفيت زندگي بر سلامت عموميورزشكاران جانباز و معلول ايران
عنوان به زبان ديگر :
The effect of using virtual social networks with the role of mediating quality of life on general health of War veterans and disabled athletes in Iran
پديد آورندگان :
زماني، محمد تقي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني , زارعي، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني , سجادي هزاوه، حميد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني , حاجي انزهايي، زهرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده تربيت بدني
كليدواژه :
شبكه هاي اجتماعي مجازي , كيفيت زندگي , سلامت عمومي , فعاليت بدني , جانبازان , معلولين
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثيرميزان استفاده از شبكههاي اجتماعي مجازي با نقش ميانجي گري كيفيت زندگي بر سلامت عموميورزشكاران جانباز و معلول ايران بود.
روش كار: روش تحقيق از نوع توصيفي و همبستگي ميباشد. جامعه آماري اين تحقيق كليه ورزشكاران جانباز و معلول ايران در سال 1397 تشكيل داده است. روش نمونه گيري به صورت تصادفي خوشهاي چند مرحلهاي بود. حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 384 نفر و در مجموع 390 پرسشنامه جمع آوري گرديد. به منظور جمع آوري دادهها از پرسشنامه محقق ساخته ميزان استفاده ازشبكههاي اجتماعي مجازي، كيفيت زندگي رولند و همكاران (2006) و پرسشنامه سلامت عمومي ((GHQ گلدبرگ استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل دادهها از آزمونهايt تك نمونهاي، ضريب همبستگي پيرسون و ضريب رگرسيون خطي و نرم افزار آماري نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معنيداري 0/05 استفاده شد.
نتايج: نتايج نشان داد كه بين شبكههاي اجتماعي مجازي با سلامت عموميرابطه معني داري وجود ندارد ولي تأثير متغير ميانجي كيفيت زندگي در رابطه علي شبكههاي مجازي اجتماعي با سلامت عموميمعنادار است (0/001≥ P).
نتيجه گيري: به نظر ميرسد كه شبكه اجتماعي زماني كه به عنوان حامي و تقويت كننده باشد، ميتواند كيفيت زندگي را بالا برده و به تبع آن سلامت عمومي را ارتقا دهد.
چكيده لاتين :
Introduction: The purpose of this study was to investigate the effects of
using virtual social networks with the mediating role of quality of life on
general health of veteran and disabled athletes in Iran.
Methods: The research method is descriptive and correlational. The
statistical population of this study consisted of all veteran and handicapped
athletes of Iran in 1977. The sampling method was multistage cluster
random sampling. According to Morgan table, the sample size was 384 and
a total of 390 questionnaires were collected. A researcher-made
questionnaire on the use of virtual social networks, Roland et al (2006) and
Goldberg General Health Questionnaire (GHQ) were used for data
collection. Data were analyzed using one-sample t-test, Pearson correlation
coefficient and linear regression coefficient and SPSS software version 22 at
the significant level of 0.05.
Results: The results showed that there is no significant relationship between
virtual social networks and public health, but the mediating effect of quality
of life in the causal relationship between social networks and public health is
significant (P≥0.001).
Conclusion: It seems that social networking as a supporter and enhancer can
improve the quality of life and consequently promote public health.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد