تاملي بر مديريت استرس كودكان بستري متاثر از الگوي طراحي داخلي مبتني بر مولفه هاي گرافيك محيطي در مراكز درماني (نمونه موردي: بيمارستان كودكان 17 شهريور رشت)

از آنجا كه محيط درماني بستري است كه به سبب شرايط ويژه كاربران و كارمندان از حساسيت محيطي بالايي برخوردار است،نيازمند انتخاب آگاهانه عناصر فضايي است. اين دغدغه هنگامي‌كه بيمار كم‌سن بوده از اهميت بيشتري برخوردار خواهد بود. چراكه بيماري و حضور در فضاي ناآشناي درمان به سبب كمتر بودن قدرت تطابق كودكان با محيط و تجزيه‌وتحليل مسائل، مشكلات بيشتري ايجاد مينمايد. همچنين،طبق مطالعات انجام‌گرفته در بهره‌گيري از نتايج طراحي داخلي در فضاي درماني كودكان بايد دقت داشت ضمن به حداقل رساندن وابستگي آن‌ها به سايرين، دلبستگي به محيط را جايگزين نمايد. از اين رو مسير مطالعه حاضر بر مبناي اين فرضيه شكل مي‌گيرد كه ارائه الگوهاي گرافيكي‌محيطي به صورت عناصر اطلاع‌رساني و كاربرديتزئيناتي در طراحي داخلي فضاي درماني مي‌تواند با افزايش ميزان آگاهي و منحرف كردن حواس كودك به عواملي غير از درد، محيطي مطلوب جهت بستري كودكان و در نتيجه مديريت استرس را در پي خواهد‌داشت. اين پژوهش كه با روش تحليلي_توصيفي انجام گرفته‌است، به‌منظور دستيابي به اهداف موردنظر ابتدا به مرور نتايج تحقيقات صورت‌گرفته در زمينۀ مذكور و در ادامه به شناخت مفهوم و عناصر گرافيك محيطي و مفاهيم مرتبط در طراحي داخلي ويژه محيط‌هاي بستري كودكان پرداخته مي‌شود. سپس مطالعۀ ميداني بصورت گردآوري داده‌ها از كودكان در قالب نقاشي و از همراهانشان با ابزار پرسشنامه در بيمارستان تخصصي كودكان 17شهريور رشت بعنوان نمونه‌موردي، انجام گرفت. جهت تحليل داده‌هاي حاصل از نقاشي كودكان از نرم افزارMAX QDA12 و براي پرسشنامه همراهان از نرم افزار SMART PLS بهره گرفته‌شد و در نهايت نتايج حاصل در قالب جداول و نمودارهاي تحليلي تبيين و راهكارهاي پيشنهادي ارائه ميگردد. در مجموع نتايج حاصل حاكي از چگونگي بكارگيري صحيح عناصر گرافيك محيطي در راستاي افزايش سطح آگاهي نسبت به محيط و بيماري و همچنين ايجاد احساس انس به محيط درمان در جهت تامين مناسبات روحيرواني كودكان در راستاي تسريع روند بهبودي در محيط‌هاي درماني مي‌باشد.